Η ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη κεντρικός, που αγωνίσθηκε φέτος με την φανέλα του Πανιωνίου ΓΣΣ, Σιρίνινα Αναστασία, παραχώρησε μια πολύ όμορφη συνέντευξη στον Μαθιουδάκη Μιχάλη, για λογαριασμό του Volleyland.gr, μιλώντας για αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Φέτος αγωνίσθηκες στον Πανιώνιο ΓΣΣ. Πως είναι να αγωνίζεσαι σ’ έναν τέτοιο Σύλλογο;
Ο Πανιώνιος είναι ένας μεγάλος και ιστορικός Σύλλογος, με πολλές διακρίσεις σε όλα τα τμήματά του και πολλούς φιλάθλους που τον υποστηρίζουν. Το ότι αγωνίσθηκα και είμαι μέλος σ’ έναν τέτοιο Σύλλογο είναι σίγουρα πολύ τιμητικό για μένα.
Στάθηκες άτυχη καθώς τραυματίστηκες στην προετοιμασία. Πόσο σε στήριξαν οι άνθρωποι του Συλλόγου, σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή για μια αθλήτρια;
Όντως, στην αρχή της προετοιμασίας είχα έναν τραυματισμό στη μέση. Ήμουν τυχερή μες στην ατυχία μου, διότι βρισκόμουν σ’ έναν Σύλλογο που ήταν εκεί και με το που έμαθαν αμέσως προσπάθησαν να με βοηθήσουν. Με πήγαν σε γιατρούς, έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις και κάλυψαν όλα τα έξοδα.
Παρότι έλειψα τρεις βδομάδες από το γήπεδο, με την Διοίκηση είχαμε συνεχή επικοινωνία και με ρωτούσαν διαρκώς για την πορεία της υγείας μου. Ακόμα και στην επιστροφή μου στο γήπεδο, έδειξαν κατανόηση και προσπάθησαν να με εμψυχώσουν. Έκαναν ότι έπρεπε να κάνει ένας Σύλλογος, δεν έμειναν μόνο στα λόγια και ήταν πάντα κοντά σε όλες μας τις αθλήτριες.
Πως είναι η συνεργασία σου με την κ. Καλαρά και τι συναίσθημα έχεις από την έως τώρα συνεργασία σου με τον Σύλλογο;
Πέρα από τη Δίοικηση, είμαι πολύ ευχαριστημένη κι από την προπονήτριά μου την κ. Καλαρά, η οποία ήταν και εκείνη επίσης κοντά μου σε όλες τις δυσκολίες.
Έχω ένα ευχάριστο συναίσθημα απ’ την έως τώρα συνεργασία μου με τον Πανιώνιο. Λίγο γλυκόπικρο, διότι δεν καταφέραμε να πετύχουμε την άνοδο στην Α1, κάτι που το επιθυμούσαμε όλοι μας, Διοίκηση, προπονήτρια κι όλες οι αθλήτριες. Δυστυχώς παρά την μεγάλη επιθυμία μας και τη σωστή προετοιμασία, δεν επετεύχθη ο στόχος μας αυτός.
Στον Πανιώνιο αγωνίσθηκες με υποσχετική από τον Μεσσηνιακό. Τι αναμνήσεις έχεις από αυτό το Σύλλογο;
Στον Μεσσηνιακό έπαιξα πρώτη φορά, μετά από εισήγηση του κ. Δημήτρη Καθάρειου. Ήταν κάτι καινούριο για μένα, διότι δεν ήταν μόνο η πρώτη μου επίσημη επαφή με το άθλημα, αλλά κι επειδή είχα το προτέρημα να αγωνισθώ κατ’ ευθείαν με το γυναικείο τμήμα του Συλλόγου. Τότε ο Σύλλογος βρισκόταν στην τοπική κατηγορία, αλλά με πολύ προσπάθεια κατορθώσαμε να πάρουμε την άνοδο και να αγωνισθούμε την επόμενη χρονιά στην Α2.
Ο λόγος που ο Μεσσηνιακός είναι τόσο ξεχωριστός για μένα, είναι γιατί έχω ζήσει μαζί του μοναδικές στιγμές, τόσο εντός, όσο κι εκτός γηπέδου. Ήμασταν μια πολύ δεμένη και μονοιασμένη ομάδα, κάτι που αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτει μια ομάδα για να κατορθώσει να πετύχει το στόχο της.
Πέρσι αγωνίστηκες για πρώτη φορά σε Αθηναϊκή ομάδα και συγκεκριμένα στον ΑΟ Μαρκόπουλο. Ήταν το κίνητρο η Α1 για την απόφασή σου αυτή;
Αν και γνώμονας δεν ήταν η κατηγορία της Α1, για τη απόφαση μου να αγωνισθώ στο Μαρκόπουλο, ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία το να βρίσκεσαι σ’ ένα τόσο οργανωμένο Σύλλογο. Σίγουρα το να αγωνίζεσαι στο υψηλότερο επίπεδο, να συνεργαστείς και να αντιμετωπίσεις κορυφαίες αθλήτριες σε κάνει να πάρεις και να μάθεις πράγματα, κάτι που σε βοηθάει πολύ στο να βελτιώνεσαι.
Ακόμα και να μην αγωνίζεσαι τόσο πολύ και να μην μπορείς να βοηθήσεις την ομάδα σου όσο θα ήθελες, το επίπεδο του πρωταθλήματος, η ταχύτητα κι ο ρυθμός που αγωνίζονται οι ομάδες σε σχέση με την Α2, σε συνεπαίρνει, σε κάνει να το ζητάς και να θες να βρίσκεσαι εκεί.
Πως ήταν η προσαρμογή στο κορυφαίο επίπεδο και ποιο το κλίμα με τις συμπαίχτριες σου;
Μπορεί να μην προσαρμόστηκα πλήρως στην αρχή, όμως επειδή γοητεύεσαι σ’ αρέσει να είσαι εκεί. Μπορεί να μην μου βγήκε γιατί δεν συμμετείχα σ’ όλα τα παιχνίδια, ειδικά στον β’ γύρο, αλλά όσο κράτησε ήταν ωραίο.
Το κλίμα στην ομάδα ήταν εξαιρετικό. Με όλες τις συμπαίχτριες μου είχαμε πολύ καλές σχέσεις τόσο εντός γηπέδου, όσο και εκτός.
Ποιους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκες, έχεις ξεχωρίσει περισσότερο;
Η κ. Γωγώ Σουρή, η προπονήτριά μου στον Μεσσηνιακό, την οποία έχω ξεχωρίσει στην ζωή μου κι ακόμα ως τώρα κρατάω επαφές μαζί της. Πρόκειται για έναν πάρα πολύ καλό άνθρωπο, δοτικό, που με στήριζε διαρκώς και για το παραμικρό πρόβλημα που μπορεί να είχα, ήταν πάντα εκεί. Την συμβουλεύομαι συνεχώς και την θεωρώ τον μέντορά μου.
Θα ξεχώριζα προπονητικά τον κ. Βέσκο Ιβάνοβιτς από το Μαρκόπουλο, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός προπονητής. Μας έκανε αρκετά ποιοτική προπόνηση και εμένα με βοήθησε να βελτιώσω κάποια τεχνικά προβλήματα που είχα σε κάποιους τομείς του παιχνιδιού μου.
Μίλησε μας για τα παιδικά σου χρόνια και πως ξεκίνησες να παίζεις βόλεϊ;
Γεννήθηκα στη Ρωσία στο Σαράτοφ και ήρθα με τους γονείς μου όταν ήμουν τριών ετών στην Καλαμάτα, εκεί μεγάλωσα και έχω τις παιδικές μου αναμνήσεις. Εγώ αισθάνομαι Ελληνίδα και όσοι με ρωτάνε για την καταγωγή μου λόγω των χαρακτηριστικών μου,ασυνείδητα τους απαντώ από την Καλαμάτα. Είναι δύσκολο να θεωρείς τον εαυτό σου ξένο όταν έχεις μεγαλώσει από μικρή εδώ και έχεις πάει σε ελληνικό σχολείο από το νηπιαγωγείο.
Μικρή έκανα μπαλέτο, ενόργανη γυμναστική, χορό και κολύμβηση. Είχα όμως φίλους, που έπαιζαν βόλεϊ και μας καλούσαν να τους δούμε στους αγώνες τους. Παρακολουθώντας τους αγώνες και παίζοντας λίγο και μεις μετά, συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει πολύ και μένα αυτό το άθλημα. Έτσι ξεκίνησα πρώτη φορά.
Τι σπουδάζεις και τι θα έκανες αν έπρεπε να επιλέξεις ανάμεσα στη σχολή σου και το βόλεϊ;
Σπουδάζω ρωσική φιλολογία στο ΕΚΠΑ και προσπαθώ όσο μπορώ να το συνδυάζω παράλληλα με το βόλεϊ. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα απ’ τα δύο, θα επέλεγα τη σχολή.Το βόλεϊ ναι μεν σου προσφέρει σωματική και ψυχολογική υγεία, αλλά προτεραιότητά μου είναι η σχολή μου.
Ευχαριστούμε πολύ την Αναστασία, γι’ αυτή την υπέροχη συνέντευξη και της ευχόμαστε πολλές επιτυχίες στο μέλλον!
Παρακολουθείστε στο παρακάτω βίντεο, την Αναστασία εν δράσει!
