Η Δήμητρα Μαναβή μίλησε στο Volleyland.gr για το φετινό πρωτάθλημα που κατέκτησε, το τρομερό κατόρθωμα της ομάδας της και τα επόμενα τουρνουά.
Αναλυτικά όσα είπε στον Ιάσονα Μίσχο:
Αρχικά Δήμητρα έναν χρόνο μετά τα περσινά τελικά πόσα πράγματα είναι διαφορετικά…
Η αλήθεια είναι πως πέρυσι είχα μία άτυχη στιγμή. Είχα έναν τραυματισμό τον οποίο πάλευα όλο το καλοκαίρι αλλά στο τέλος για λόγους υγείας δεν κατάφερα να είμαι στα τελικά και αυτό με είχε πονέσει αρκετά. Είχα απογοητευτεί τόσο πολύ που νόμιζα ότι θα σταματήσω. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τον Φεβρουάριο δεν είχα κάνει τίποτα. Είχαν έρθει όλα τούμπα από όταν γνώρισα τη Λίζα.
Κάναμε μία τρελή σεζόν, κάθε Σαββατοκύριακο ήμασταν με μία βαλίτσα στο χέρι για να βρούμε η μία την άλλη και να προπονηθούμε, να παίξουμε μαζί έστω για 2-3 μέρες. Και τους τελευταίους μήνες να βρισκόμαστε στο γήπεδο κάθε εβδομάδα και παιχνίδι με παιχνίδι να γινόμαστε καλύτερες. Το ευχαριστιόμασταν πάρα πολύ, βρισκόμασταν καλύτερα η μία με την άλλη και στα τελικά χθες δεν μπορώ να ξεχάσω την ενέργεια που είχαμε.
Ήμασταν συντονισμένες σε έναν άλλον κόσμο και πιάσαμε μία πάρα πολύ καλή απόδοση και φτάσαμε να κερδίσουμε.
Το να παίξετε μαζί με τη Λίζα μοιάζει πλέον μία πολύ καλή επιλογή, πώς φτάσατε όμως στο σημείο να κάνετε ομάδα;
Φαίνεται όντως κάτι πάρα πολύ ωραίο, κάτι πάρα πολύ γλυκό. Φαίνεται ότι ταιριάξαμε, ότι είχαμε χημεία, αλλά πίσω από όλη αυτή την εικόνα υπάρχουν πάρα πολύ δύσκολες στιγμές, πάρα πολλά ταξίδια και αρκετή κούραση. Και οι δύο μέσα στη χρονιά με δουλειά και προπόνηση φτάσαμε τα όρια μας. Τώρα όλο αυτά το… τρελό πράγμα δεν ξέρω πως φτάσαμε στο σημείο να γίνει, αλλά φτάσαμε. Ήταν μαγικό, απολαύσαμε όλη τη διαδρομή, κάθε μέρα.
Λόγω όλων αυτών των δυσκολιών που αναφέρεις συγκινήθηκες στο τέλος;
Ναι, ήταν πραγματικά τρομερό συναίσθημα που καταφέραμε όλο αυτό το πολύ δύσκολο. Καταφέραμε να είμαστε καλά και να μπορούμε να αγωνιστούμε, το είχα και αυτό στο μυαλό μου. Και οι δύο έχουμε κάνει τόσες θυσίες τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τη συμπαίκτρια μας που ήταν μαγικό το συναίσθημα.
Πότε καταλάβατε πόσο καλές είστε μαζί;
Το πόσο καλές είμαστε μαζί πιστεύω δεν το έχουμε δει, δεν το έχουμε καταλάβει. Πάνα κοιτάμε το επόμενο, πάντα κοιτάμε το καλύτερο στη συνεργασία που έχουμε με τη Λίζα. Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα κομμάτι που μας έχει βοηθήσει, γίνεται πολύ συνειδητά και από τις δύο και είναι υπέροχο.
Ότι έχουμε χημεία στο γήπεδο φάνηκε από την πρώτη προπόνηση. Είχα μήνες να προπονηθώ αλλά το συναίσθημα ήταν πάρα πολύ ωραίο, υπήρχε χαρά, ενθουσιασμός, υποστήριξη.
Ξεκινήσατε με τρία χρυσά σε Masters, 15-0 νίκες, 30-2 σετ, είναι δύσκολο εκεί να μείνεις προσγειωμένη; Είναι εύκολο να πεις ότι «έλα μωρέ, θα πάρουμε και το επόμενο»;
Πω πω αυτό δεν το είπαμε ποτέ (γέλια). Κάθε φορά μπαίναμε με το ίδιο άγχος από το πρώτο παιχνίδι μέχρι το τελευταίο. Με το ίδιο άγχος και την ίδια ανυπομονησία. Ποτέ δεν είπαμε ότι «έχουμε κερδίσει, είμαστε πολύ καλές». Όσο και να το ακούγαμε από τους έξω, είναι σαν να μη μας άγγιζαν αυτά, ακόμη και αν είναι καλό να τα ακούσουμε κάποια στιγμή και να καταλάβουμε την αξία μας. Πάντως σκεφτόμαστε πάντα ότι υπάρχει κι άλλο, ότι μπορούμε να πάμε καλύτερα.
Λένε ότι όταν μία ομάδα που συνέχεια κερδίζει κάνει την πρώτη της ήττα είναι ένα τεστ, εσείς πώς διαχειριστήκατε την ήττα από Μάτιου, Περδικάκη;
Έχουμε παίξει ξανά με τα κορίτσια, ξέραμε ότι θα είναι δύσκολο. Φυσικά θέλαμε να κερδίσουμε, αλλά περιμέναμε ότι θα μας δυσκολέψουν πολύ. Επίσης δεν ήμασταν στην καλύτερη μας κατάσταση. Παίξαμε το πρώτο μας παιχνίδι 16:00, το οποίο σημαίνει ότι στις 15:00 ξεκινήσαμε ζέσταμα. Οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες και μέχρι να βγούμε από το ένα παιχνίδι και να μπούμε στο άλλο δεν καταφέραμε να συνέλθουμε.
Πιστεύω όμως ότι αυτό μας βοήθησε, ότι η ήττα αυτή μας έφερε ακόμη πιο κοντά, κάθε ήττα μας μαθαίνει ακόμη περισσότερα πράγματα και για αυτό καταφέραμε να παίξουμε όπως παίξαμε στον τελικό. Ήταν μία σημαντική ήττα, μας έκανε καλό και δείξαμε άλλο πρόσωπο στον τελικό.
Φτάσατε στον προημιτελικό να είστε πίσω με 4-1 στο τάι-μπρέικ. Ήταν αυτό το πιο δύσκολο σημείο του πρωταθλήματος, να κάνετε εκείνη την ανατροπή;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το θυμόμαστε και τόσο. Το είδαμε μετά ξανά το παιχνίδι, δεν ξέρω αν ήταν αυτό το πιο δύσκολο, θα έλεγα πως όχι, αλλά ήταν μία πρόκληση και μου άρεσε που κάναμε την ανατροπή με την πίεση που είχαμε, με το άγχος, με την προηγούμενη ήττα που μας στεναχώρησε. Καταφέραμε και μείναμε στο παιχνίδι και δείξαμε πόσο πολύ το θέλουμε, γιατί πραγματικά το θέλαμε πάρα πολύ.
Στον ημιτελικό και τον τελικό κάνατε πάλι εντυπωσιακά παιχνίδια, τι ήταν αυτό που άλλαξε;
Η αλήθεια είναι πως μας έφυγε ένα βάρος, γιατί ήμασταν στους «4», διεκδικούσαμε πλέον μετάλλιο. Οπότε ένα μεγάλο βάρος στο να φτάσεις μέχρι εκεί έφυγε. Λέγαμε επίσης ότι τα κάναμε τα άσχημα παιχνίδια, τώρα πάμε να το απολαύσουμε, μας αξίζει να μπούμε μέσα και να παίξουμε απελευθερωμένα. Πιστεύω ότι αυτά τα δύο παιχνίδια είναι αυτά που έχω απολαύσει περισσότερο στη ζωή μου, είναι πραγματικά σαν όνειρο. Αυτή η ενέργεια που είχαμε μας έκανε να παίξουμε τόσο ωραία. Δεν αφήσαμε καμία μπάλα στην τύχη της, ακόμη και για τις χαμένες και όταν παλεύεις κάθε μπάλα θα σου έρθουν και μερικές τυχερές.
Δήμητρα έχεις καταλάβει ότι γραφτήκατε στην ιστορία, πως ότι και να γίνει, η Μαναβή και η Τριανταφυλλίδη είναι η πρώτη ομάδα που έκανε το 4/4 σε Masters…
Δεν το έχω καταλάβει, ακόμη δεν έχω καταλάβει καλά-καλά το πρωτάθλημα. Το μόνο που έχω καταλάβει είναι τα συναισθήματα που είχα την ώρα που τελείωσε το παιχνίδι.
Είμαι πάρα πολύ περήφανη για αυτό και πιστεύω ότι μας άξιζε να γραφούμε στην ιστορία.
Θα σας δούμε σε άλλα τουρνουά φέτος;
Ναι βέβαια. Θα φύγουμε αυτές τις μέρες για Βρυξέλλες, έχει εκεί ένα παγκόσμιο. Μετά θα πάμε σε ένα βαλκανικό και θα έχουμε άλλα δύο παγκόσμια στη συνέχεια, σε αυτά είμαστε δηλωμένες και θα πάμε.
Κάτι χρωστάτε σε ένα Βαλκανικό όμως, νομίζω αδικήσατε τους εαυτούς σας…
Ε εντάξει (γέλια) και εγώ πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει εκείνο το βαλκανικό, παρόλα αυτά ήταν το πρώτο μας μετάλλιο και το απολαύσαμε και αυτό ακόμη και αν δεν ήταν χρυσό.
Στα παγκόσμια είναι στόχος το μετάλλιο, ή απλά θα πάτε να κυνηγάτε κάθε μπάλα και όπου βγει;
Η αλήθεια είναι ότι ο μακρινός στόχος είναι αυτός. Παρόλα αυτά το να σκεφτόμαστε παιχνίδι-παιχνίδι και πόντο-πόντο έτσι θα συνεχίσουμε.
Είναι πολύ νωρίς, αλλά θέλω να το ρωτήσω, θα είστε μαζί τη νέα χρονιά;
Δεν έχουμε φτάσει ακόμη εκεί πέρα, ακόμη δεν ψάχνουμε που θα παίξουμε φέτος, οπότε είναι πάρα πολύ νωρίς.
Δείχνεις πάντως να είσαι ίσως η αθλήτρια που το διασκεδάζει περισσότερο, βοηθάει και αυτό στο να ακολουθήσεις το σιρκουί παρά τις δύσκολες συνθήκες;
Πιστεύω ότι φέτος αυτό ήταν που με έφτασε εκεί πέρα. Είχα χάσει τη χαρά του παιχνιδιού και η Λίζα με βοήθησε να τη θυμηθώ, μου έκανε πάρα πολύ καλά και για αυτό φτάσαμε εκεί που φτάσαμε, προσπαθούσαμε ότι και να γίνει να ευχαριστιόμαστε το παιχνίδι.
Άρα τώρα που θυμήθηκες τη χαρά του παιχνιδιού θα σε δούμε και του χρόνου στο πρωτάθλημα, δεν σκέφτεσαι να σταματήσεις…
Μακάρι, μακάρι (γέλια), καλά να είμαστε και θα το δούμε.
