Ο Αντιόλ Κόλα μίλησε στο Volleyland.gr για το πρωτάθλημα που κατέκτησε, την αγάπη του για την άμμο και το πως συνδυάζει σχολή, δουλειά και beach volley!
Αναλυτικά όσα είπε στον Ιάσονα Μίσχο:
Έλεγες ότι πέρυσι δεν περίμενες να βρεθείς στα ημιτελικά του πανελληνίου, τελικά κατάφερες να το κατακτήσεις, τι άλλαξε τους τελευταίους μήνες;
Άλλαξε τρομερά η πορεία του Βαγγέλη. Ο Βαγγέλης δεν παίζει πολλά χρόνια, παίζει το κοπέλι δύο χρόνια σχεδόν και πέρυσι ξεκίνησε να κατεβαίνει σε τουρνουά. Εγώ πίστεψα σε αυτόν γιατί είδα τις δυνατότητες του και πίστευα ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να παίξουμε, αλλά δεν περίμενα αυτό να γίνει σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Πώς είναι ο ρόλος σου; Γιατί δεν είσαι μόνο συμπαίκτης, είσαι ταυτόχρονα και μέντορας και προπονητής του…
Σωστά, ο Βαγγέλης τώρα ξεκινάει και μαθαίνει, παίζει με τα προσόντα του πολύ και ακούει τις εντολές μου και εκτελεί.
Υπήρξαν στιγμές που μετάνιωσες το να παίξεις με ένα παιδί που δεν έχει τόση εμπειρία στο άθλημα;
Όχι, όχι καθόλου, ίσα-ίσα που φέτος ήθελα να χαλαρώσω λίγο. Τώρα έχω δύο χρόνια που κατεβαίνω μόνο στα τουρνουά λόγω υποχρεώσεων. Ο Σιδέρης προπονούταν μόνος του με τον Κωνσταντίνο τον Ποθητάκη που τον βοήθησε πάρα πολύ.
Πέρυσι δεν έκανες προπόνηση με τον Τζιουμάκα και πήρες δύο Masters, φέτος δεν προπονείσαι με τον Σιδέρη και πήρατε πανελλήνιο…
Του χρόνου θα κατεβαίνω μόνο στα Masters, ούτε καν στα υπόλοιπα τουρνουά (γέλια).
Θυμάμαι την απογοήτευση σου στο πρώτο Masters, μπορούσες να σκεφτείς τότε το πόσα πράγματα μπορούσαν να αλλάξουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;
Ναι το πίστευα πραγματικά. Όταν πήγαμε με τον Βαγγέλη στην Τουρκία για το Βαλκανικό είχαμε μία περίοδο που παίζαμε τρομερά παιχνίδια, μετά όλες οι ομάδες θα έχουν κάποια κοιλιά. Σε εμάς έγινε τότε και ευχαριστώ τον Θεό που έγινε τότε και δεν έγινε τώρα.
Περάσατε δύσκολους αποκλεισμούς -ειδικά στον Πειραιά-, σας βοήθησε όμως αυτό να είστε και πιο έτοιμοι πνευματικά;
Το ότι δεν περάσαμε για έναν πόντο ήταν σίγουρα μια στιγμή απογοήτευσης, αλλά μου έδωσε ταυτόχρονα και δύναμη, μου έδωσε κίνητρο να συνεχίσω κι άλλο.
Και καταλήξατε να είστε η ομάδα των τάι-μπρέικ…
Είμαστε μαχητές, δεν αφήνουμε μπάλα να πέσει κάτω, το πιστεύουμε πάρα πολύ , σφίγγουμε τα δόντια σε κάθε φάση, να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε τον πόντο.
Το ότι δεν πίστευε πολύς κόσμος ότι θα φτάσετε μέχρι τέλους ήταν ένα κίνητρο;
Δεν το πίστευαν, αλλά το είχαν στην άλλη άκρη του μυαλού τους, δεν μπορείς να μας ακυρώσεις τελείως. Είμαστε δύο καλές μονάδες και το μόνο που έμενε είναι να δεθούμε μέσα στο γήπεδο. Και σίγουρα μου αρέσει να είμαι το αουτσάιντερ.
Στα προημιτελικά χάνετε 3-0 στο τάι-μπρέικ και φωνάζεις «σιγά μη χάσουμε από τους μικρούς», ήταν ένα από τα mind games σου;
Σίγουρα προσπάθησα να παίξω και με το κεφάλι των παιδιών. Είχανε μπει πολύ αποφασισμένοι και κάτι έπρεπε να κάνω και εγώ εκείνη τη στιγμή (γέλια). Ειλικρινά εκεί στο 3-0 λέω «έχει γούστο», αλλά μετά καταφέραμε να κάνουμε ένα εντυπωσιακό σερί 8-0 και μετά ήταν πολύ δύσκολο να γυρίσει το παιχνίδι.
Στα ημιτελικά χάσατε συνεχόμενα ματς μπολ, χάσατε το δεύτερο σετ με 24-22 και έπρεπε να πάτε σε τάι-μπρέικ, εκεί πως καταφέρατε να καθαρίσετε το μυαλό σας;
Προσπάθησα να μη σκέφτομαι καθόλου την ήττα. Παίζαμε ένα παιχνίδι πολύ καλό, ένιωθα μέσα στο γήπεδο πάρα πολύ καλά και το ίδιο και ο Βαγγέλης. Οπότε δεν είχα κανέναν φόβο ότι θα χάσουμε στο τέλος.
Ο τελικός ήταν από τα καλύτερα σου παιχνίδια;
Όχι δεν ήταν, θα μπορούσαμε να είχαμε παίξει πολύ καλύτερα, αλλά ήταν αρκετό. Δεν έπαιξα στο 100% αλλά αυτό οφείλεται και στην αντίπαλη ομάδα που μας δυσκόλεψε αρκετά.
Ποιο είναι το 100% σας;
Θέλω κάποια στιγμή να μπορούμε να προπονούμαστε μαζί ώστε να μπορούμε να κάνουμε στο 100% αυτό που θέλουμε γιατί αυτή τη στιγμή δεν το κάνουμε. Μπορεί στην Ελλάδα να είναι αρκετό, αλλά αν θέλουμε να παίξουμε έξω δεν μπορεί να γίνει αυτό.
Εγώ προσωπικά έχω μία δουλειά και του χρόνου τελειώνω τη σχολή μου να πάρω την πιστοποίηση, δεν ξέρω πως θα τα βολέψω όλα. Αν δεν γίνει φέτος θα γίνει του χρόνου, δεν υπάρχει βιασύνη.
Θα μείνετε για χρόνια μαζί με τον Βαγγέλη;
Δεν ξέρω αν θα είναι προτεραιότητα μου το beach volley αλλά σίγουρα θα θέλω να συνεχίσω να παίζω, δεν θα το παρατήσω ποτέ.
Το ένιωθες ότι τόσα χρόνια άξιζες ένα πρωτάθλημα;
Έχω δουλέψει πολλές ώρες στην άμμο. Σαν παιδί πρώτα έμαθα beach volley και μετά να περπατάω. Μεγάλωσα στο Ηράκλειο και ήμουν σε μια παραλία που ήταν όλοι όσοι έπαιζαν beach.
Έμενα δίπλα στη θάλασσα και πήγαινα το καλοκαίρι στην παραλία κάθε μέρα, τραβούσα με το ζόρι τη μαμά μου να πηγαίνουμε μαζί γιατί αγαπούσα τη θάλασσα και την άμμο και τα άτομα εκεί με έκαναν να αγαπήσω το beach volley, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Στην Αθήνα σε είδαμε να πανηγυρίζεις συνέχεια με ένα ball boy, ποια ήταν η ιστορία πίσω από αυτό;
Το ball boy ήταν το μικρό μου αδερφάκι που είχε κλείσει τα 12 του χρόνια και όπως μου είπε και αυτός του έκανα το καλύτερο δώρο γενεθλίων.
Ήταν και για εσένα ένα όνειρο φαντάζομαι…
Σωστά, σωστά, ήταν ένα όνειρο πολλών ετών. Πριν λίγο μου έστειλε ο Ατάμ ο Τσαλικιάν μία φωτογραφία το 2017 που ήμασταν μαζί, σαν μωράκι ήμουν τότε. Του είχα πει «κάποια στιγμή θα το πάρω». Μου έστειλε μήνυμα, μου λέει «σκύλε, βρήκα τη φωτογραφία, το είπες και το έκανες».
Σε άλλα τουρνουά θα σε δούμε φέτος;
Σίγουρα θα θέλαμε, πρέπει να δούμε πρώτα τι έχουμε μπροστά μας. Σίγουρα χρειαζόμαστε μία εβδομάδα ξεκούρασης, να χαρούμε το πρωτάθλημα και μακάρι να βρούμε κάποιο τουρνουά ώστε να πάμε να παίξουμε.
Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις τι σχολή, τη δουλειά και το beach volley;
Η ψυχούλα μου το ξέρει, είναι πολύ ζόρικο. Φεύγω 6.30-7 το πρωί από το σπίτι και γυρνάω το βράδυ τον χειμώνα, τώρα που δεν έχωτη σχολή γυρνάω το απόγευμα.
Είπες και μετά το τέλος του τελικού ότι η Λάβδα είναι το μεγάλο σου στήριγμα, σε βοηθάει να ακολουθείς τα όνειρα σου;
Είναι το στήριγμα μου, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εκείνη.
