Στο Παρίσι βρίσκεται ο Χαράλαμπος Παπαδογούλας ο οποίος μετράει αντίστροφα για την συμμετοχή του στην του, παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες, της πλούσιας καριέρας του.
Ο κορυφαίος Έλληνας ρέφερι της άμμου και από τους καλύτερους στον κόσμο (αν όχι ο καλύτερος) μοιράζεται τις πρώτες του εντυπώσεις από την πρωτεύουσα της Γαλλίας και κάνει τις συγκρίσεις του σε σχέση με το Ρίο (2016) και το Τόκιο (2021).
Ο κ. Παπαδογούλας μίλησε στο volleyland.gr, για την εμπειρία του, για το πως κυλάει η διοργάνωση, θυμάται φυσικά το έπος της Αθήνας το 2004, ενώ κλείνει με μια αναφορά, στο εγχώριο beach volley.
Αναλυτικά μίλησε:
Για το πως κυλούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 μέχρι τώρα: «Μέχρι και τώρα, η διοργάνωση γενικά αλλά και ειδικότερα του μπιτς βόλεϊ, πάει πάρα πολύ καλά. Πάντα βέβαια θα υπάρχουν και ψεγάδια, αλλά όλα κυλούν όπως πρέπει.
Το μόνο αν θες, παράπονο, είναι για την τελετή έναρξης, καθώς δεν είχαμε επαφή με κόσμο, με άλλες ομάδες παρά μόνο στο τέλος. Σε στάδιο υπάρχει άλλη αίσθηση».
Για το Ολυμπιακό Τουρνουά του μπιτς βόλεϊ: «Και μόνο που οι Γάλλοι επέλεξαν την τοποθεσία αυτή, δίπλα στον Πύργο του Άιφελ, είναι κάτι το μοναδικό. Η FIVB και το μπιτς βόλεϊ έχουν την τιμητική τους, ένα γήπεδο 14.000 θέσεων, είναι μόνιμα sold out.
Είναι τεράστια διαφήμιση για το άθλημα που εκπροσωπούμε, είναι πρωτο σε θέαση και τηλεθέαση, εξαιτίας της τοποθεσίας του, καθώς είναι δίπλα το μνημείο-σύμβολο της Γαλλίας»
Για το οργανωτικό κομμάτι του μπιτς βόλεϊ στους ΟΑ 2024: «Βρισκόμαστε στο απόλυτα υψηλό επίπεδο. Χρησιμοποιείται η καλύτερη άμμος (χαλαζιακή), εφαρμόζονται όλα στο έπακρο και σωστά, ενώ φυσικά οι εγκαταστάσεις είναι μαγικές, όλοι παίκτες, προπονητές, διαιτητές είναι εντυπωσιασμένοι»
Για τη σύγκριση ανάμεσα σε Παρίσι, Τόκιο και Ρίο: «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν το ανώτερο επίπεδο που μπορεί να βρεθεί κάποιος που ασχολείται με κάποιο άθλημα. Έτσι και στο Παρίσι. Στο Ρίο ας πούμε υπήρχε άμμος… παραλίας, οπότε δυσκόλευε τις προσπάθειες των αθλητών, στο Τόκιο δεν υπήρχε ο παλμός του κόσμου, έπαιζες σε άδεια στάδια»
Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 στην Αθήνα: «Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε ΟΑ και έτυχε να γίνει στη χώρα μας. Για μένα δεν θα ξεπεραστούν ποτέ, σαν αγώνες, σαν επίπεδο, σαν Τελετή Έναρξης και Λήξης. Όλοι ακόμα και σήμερα έχουν να το λένε. Ακόμα και ο Ισπανός Ερέρα, που αγωνίζεται στην 6η του διοργάνωση, ακόμα μιλάει για την Αθήνα.
Δυστυχώς, είχαμε ένα στολίδι, όπως την εγκατάσταση στο Φάληρο, το οποίο εγκαταλήφθηκε. Μακάρι κάποια στιγμή να υπάρξει η πρωτοβουλία, να γίνει κάτι σοβαρό. Δεν έχουμε εκτιμήσει τις δυνατότητές μας, έχοντας ένα τέτοιο γήπεδο, όλα τα μεγάλα events θα γινόντουσαν στην Αθήνα».
Για τις διαφορές μεταξύ Αθήνας και Παρισιού: «Η μεγαλύτερη έχει να κάνει με τη χρήση της τεχνολογίας. Υπάρχει μεγάλη βοήθεια σήμερα, VAR, challenges, social media, πάνε μπροστά το άθλημα. Εάν υπήρχαν αυτά 20 χρόνια πίσω, τότε η Αθήνα θα ήταν… απλά άπιαστο όνειρο για όλους».
Για το ελληνικό μπιτς βόλεϊ: «Νομίζω πως βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο, πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά, είμαι εντυπωσιασμένος, καθώς το επίπεδο ανεβαίνει συνεχώς, τόσο αγωνιστικά όσο και οργανωτικά.
Με τις διοργανώσεις να γίνονται σε μεγάλες πόλεις και κεντρικές πλατείες, η ομοσπονδία μπορεί να απογειώσει το προϊόν. Θεωρώ αν στο Σύνταγμα και πέντε φορές να ήταν μεγαλύτερες οι κερκίδες, πάλι θα γέμιζε. Θα πρέπει να το δουν οι υπεύθυνοι και με τα τηλεοπτικά, μπορεί να υπάρξει μεγάλη προβολή.
Στο αγωνιστικό, πραγματικά οι Έλληνες αθλητές δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους. Αυτό που μας λείπει είναι η… καθημερινότητα, λόγω οικονομικών.
Δεν μπορεί κάποιος να ζήσει μόνο ως αθλητές μπιτς βόλεϊ. Γι’ αυτό βλέπεις πολλούς να πηγαίνουν στη σάλα, που είναι άλλο άθλημα και μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα μεγαλύτερο εισόδημα.
Ωστόσο είμα πολύ αισιδόξος. Βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο»
