Μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της χρονιάς, αν όχι η καλύτερη ήταν αυτή απέναντι στον Μίλωνα για τον ΠΑΟΚ. Οι Θεσσαλονικείς κυριάρχησαν απόλυτα και με την εικόνα τους έδειξαν πως η έως τώρα πορεία τους είναι χειρότερη από την ποιότητα που έχουν. Μια ποιότητα που οι ίδιοι δεν έχουν αφήσει να φανεί, αδικώντας ουσιαστικά τους εαυτούς τους.
Γράφει ο Φώτης Καρακούσης
Η αλήθεια είναι πως από την αρχή της χρονιάς προσωπικά έχω γράψει κάμποσα κείμενα στα οποία αναφερόμουν στην κακή εικόνα που έχει δείξει φέτος ο ΠΑΟΚ. Ουσιαστικά με μοναδική εξαίρεση την ελπιδοφόρα εμφάνιση και νίκη στο Ζηρίνειο κόντρα στην Κηφισιά, ο «δικέφαλος του βορρά» έχει εμφανιστεί κατώτερος των περιστάσεων. Ίσως απλώς αυτή ήταν η δυναμική της συγκεκριμένης ομάδας και απλά εμείς είχαμε κάνει λάθος.
Το τελευταίο είχα αρχίσει να το πιστεύω πλέον σοβαρά, μέχρι τον αγώνα του ΠΑΟΚ με τον πρώτο μαζί με τον Παναθηναϊκό, Μίλωνα. Η ομάδα του Γιόσκο Μιλενκόσκι πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες, αν όχι την καλύτερη εμφάνισή της φέτος. Δεν είναι το 3-0 επί των «πράσινων» της Νέας Σμύρνης, είναι η συνολική εικόνα σε όλους τους τομείς. Οι «ασπρόμαυροι» πίεσαν ασφυκτικά στο σερβίς, είχαν σωστή ανάπτυξη, έκλεισαν καλά στο μπλοκ και κυρίως με εξαίρεση το τρίτο σετ, δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο αντίδρασης στον αντίπαλό τους.
Ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε την στιγμή που όλα έδειχναν εναντίον. Όταν είχε πάει στην Αλεξανδρούπολη και είχε χάσει ακόμα έναν σημαντικό πόντο κόντρα στον τελευταίο του βαθμολογικού πίνακα Άθλο Ορεστιάδας. Γι’ αυτό η νίκη, αλλά κυρίως η εμφάνιση απέναντι στον και φέτος πολύ δυνατό Μίλωνα είναι σημαντική. Στο προηγούμενο μπλογκ είχα σταθεί πως οι «ασπρόμαυροι» έχουν κάνει τους πάντες να πιστεύουν πως μπορούν να τους κερδίσουν ή έστω να τους πάρουν βαθμό. Σήμερα αυτό δεν φάνηκε σε κανένα σημείο.
Με τον φοβερό και τρομερό Κόλεφ να σκεπάζει το φιλέ και τον Κοκκινάκη να πραγματοποιεί την καλύτερή του εμφάνιση όχι μόνο στην υποδοχή αλλά και στην άμυνα, βγάζοντας εντυπωσιακές φάσεις, οι Θεσσαλονικείς ακόμα και στο τρίτο σετ όταν βρέθηκαν πίσω με 6-10 ή ακόμα και όταν προηγήθηκαν με 19-15 και είδαν τους αντιπάλους τους να ισοφαρίζουν σε 23-23, έβγαζαν μια σιγουριά για τη νίκη. Μια σιγουριά που σε ελάχιστα παιχνίδια ως τώρα έχουν βγάλει και που σίγουρα την έχουν ανάγκη για την συνέχεια.
Δεν ξέρω αν πιστεύετε πως αδίκησαν τους εαυτούς τους με την κακή έως τώρα παρουσία τους (προσωπικά θεωρώ πως ξεκάθαρα το έκαναν), το σίγουρο είναι πως αυτό που χρειάζονται πλέον οι «ασπρόμαυροι» είναι η διάρκεια. Ένας ΠΑΟΚ όπως ήταν αυτός κόντρα στον Μίλωνα, μπορεί να κάνει πολλές ζημιές και να διεκδικήσει πράγματα στο τέλος. Το θέμα είναι να παρουσιαστεί και πάλι έτσι και όχι μία και δύο φορές, αλλά όσες γίνεται περισσότερες. Να είναι δηλαδή η εικόνα απέναντι στην ομάδα του Σάκη Ψάρρα ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Το αν θα το πετύχουν θα φανεί σύντομα, το δεδομένο είναι πως έκαναν πολλούς φίλους τους να χαρούν και πάλι.
Όσον αφορά τον Μίλωνα, επίσης έχω γράψει πολλές φορές πως η ομάδα της Νέας Σμύρνης είναι εξαιρετικά σοβαρή απέναντι στους θεωρητικά μικρότερους αντίπαλους, αλλά το πραγματικό τεστ θα είναι απέναντι σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, αναφορικά για το μέχρι που μπορεί να φτάσει. Το πρώτο αυτό τεστ σε καμία περίπτωση δεν το πέρασε. Κάθε άλλο θα λέγαμε και μένει να δούμε αν θα περάσει τα επόμενα. Αν και πάλι δεν καταφέρει όχι μόνο να κερδίσει, αλλά ούτε να φανεί ανταγωνιστική όπως σήμερα στο Παλατάκι, τότε θα δείξει πως το ταβάνι της θα είναι η είσοδος στην τετράδα που φυσικά είναι επιτυχία αλλά όχι υπέρβαση…
ΥΓ: Δεν μου αρέσουν καθόλου οι υπερβολές, αλλά αν ο ΠΑΟΚ έπαιζε όπως σήμερα δεν θα κυνηγούσε την 4η θέση, αλλά ίσως και την πρωτιά…
