Ο Παναθηναϊκός πέρασε ακόμα πιο άνετα από όσο δείχνει το 3-1 από την Σύρο, με τους «πράσινους» να συνεχίζουν το ίδιο σοβαρά έχοντας ως μεγάλο όπλο το σερβίς. Σημαντικότατη και η παρουσία του Φαν Γκάρντερεν όχι μόνο για τους πόντους που κερδίζει, αλλά γιατί δείχνει να έχει ανεβάσει και την απόδοση του Έλγκερτ που φαίνεται να παίζει με λιγότερο άγχος.
Γράφει ο Φώτης Καρακούσης
Από την αρχή της χρονιάς και με εξαίρεση το παιχνίδι με την Κηφισιά στο Ζηρίνειο, αυτό που αναφέραμε συνεχώς είναι πως ο Παναθηναϊκός ναι μεν είχε χάσει δύο φορές από τον Ολυμπιακό σε πρωτάθλημα και Λιγκ Καπ, αλλά έδειχνε μια σοβαρότητα που δεν είχαν άλλες ομάδες. Αυτή την σοβαρότητα την έχει κρατήσει ως τώρα καταφέρνοντας να ανέβει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα παίρνοντας και την πρώτη του φετινή νίκη επί των «ερυθρολεύκων» στο Ρέντη.
Η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου παίζει ωραίο βόλεϊ με αρχή (υποδοχή με τους Χανδρινό, Πρωτοψάλτη και Φαν Γκάρντερεν), μέση (σωστή ανάπτυξη από τον Έλγκερτ) και τέλος (καλές επιθέσεις από Γκάσμαν στο κέντρο, Νιέλσεν στην διαγώνιο και με Θανάση και Μάαρτεν στα άκρα). Ένα βόλεϊ που εκτός της σοβαρότητας που είναι βέβαια κάτι εξαιρετικά σημαντικό, έχει και σταθερές που είτε τις είχε από την αρχή, είτε τις βρήκε μετά την προσθήκη του Ολλανδού ακραίου.
Για πολλά χρόνια το «τριφύλλι» στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στο μπλοκ του. Όχι μόνο στους πόντους που έπαιρνε από αυτό, αλλά και στην τακτική με σπασίματα που του έδινε την δυνατότητα να κάνει κόντρα επιθέσεις. Και φέτος έχει δοθεί βάρος σε αυτόν τον τομέα, αλλά η σταθερά του Παναθηναϊκού που κάνει ως τώρα την μεγάλη διαφορά είναι το σερβίς. Ένα σερβίς που ίσως και να μην έχει υπάρξει στην συγκεκριμένη ομάδα εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Ουσιαστικά οι «πράσινοι» απειλούν από την τελική γραμμή με όλους τους, τους παίκτες. Από τον πασαδόρο Έλγκερτ και τον διαγώνιο, Νιέλσεν, τους ακραίους Πρωτοψάλτη και Φαν Γκάρντερεν ως τους κεντρικούς, Γκάσμαν και Βουλκίδη ή Πετρέα όλοι τους όχι μόνο κερδίζουν άσους, αλλά δυσκολεύουν σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό την αντίπαλη υποδοχή και εν συνεχεία και την ανάπτυξη των αντιπάλων. Αν μάλιστα βάλουμε στους παίκτες αυτούς και τον δεύτερο πασαδόρο, Σταύρο Κασαμπαλή που έχει αλλάξει παιχνίδια με το σερβίς του, θα δούμε πως χωρίς αμφιβολία το συγκεκριμένο στοιχείο έχει αλλάξει επίπεδο τον Παναθηναϊκό.
Αυτό φαίνεται και από τα στατιστικά, όπου εκτός του αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Μετς στο οποίο οι άσοι ήταν 1-4 για τους Πειραιώτες και του ματς με την Κηφισιά στο Ζηρίνειο όπου ήταν 4-3 για τους «πράσινους», σε όλες τις άλλες αναμετρήσεις η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου κυριάρχησε σε αυτόν τον τομέα. Χαρακτηριστικό είναι το 12-3 στο ντέρμπι αιωνίων στο Ρέντη ή το 13-5 με την Κηφισιά, ενώ και το 7-4 στην άνετη νίκη επί του ΠΑΟΚ δεν είναι λίγο. Και δεν είναι γιατί όταν μια ομάδα έχει περισσότερους άσους, πιέζει συνολικά την αντίπαλη υποδοχή και αυτό δεν προσπαθεί, αλλά καταφέρνει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια του ο φετινός Παναθηναϊκός.
Οι «πράσινοι» έχουν ρίξει μεγάλο βάρος στην πίεση από το σερβίς και αυτό ως τώρα τους βγαίνει και με το παραπάνω. Και το σημαντικό είναι πως αυτή η πίεση γίνεται από όλους τους παίκτες, κάτι που δύσκολα συναντάς εύκολα σε μια ομάδα. Εκτός από αυτή την πίεση που υπήρχε από την αρχή της χρονιάς, σημαντική είναι και η διαφορά στην εικόνα από την στιγμή που μπήκε στα παιχνίδια και ο Φαν Γκάρντερεν. Το «τριφύλλι» από την αρχή έπαιζε ουσιαστικά χωρίς δεύτερο ακραίο, με τον Κβάλεν να κρατάει στην υποδοχή, αλλά να μην μπορεί να περάσει την μπάλα στην επίθεση (δεν έχω δει παίκτη σε τέτοιο επίπεδο να περνάει την μπάλα με δάχτυλα με άλμα σε φάση που θα μπορούσε να κάνει επίθεση).
Αυτό είναι λογικό να είχε φορτώσει και με μεγαλύτερο άγχος τον Έλγκερτ, καθώς μόνο εύκολο δεν είναι για έναν πασαδόρο να έχει μία λιγότερη λύση για πάσα και μάλιστα σε μια θέση που στο σύγχρονο βόλεϊ παίρνει τις λεγόμενες «σκοτωμένες» μπάλες με περισσότερη συχνότητα από αυτή του διαγώνιου. Ο Ολλανδός από το πρώτο του παιχνίδι θυμίζει τον παίκτη της εθνικής του ομάδας και μαζί του έχει ανέβει ή για να είμαστε πιο σωστοί, έχει απελευθερωθεί και ο Καναδός πασαδόρος. Βλέπει και ο ίδιος πως έχει ακόμα μία ποιοτική επιλογή στην πάσα και το εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο, κάτι που φαίνεται και στην εικόνα του «τριφυλλιού» που είναι ακόμα καλύτερη.
Στόχος του Παναθηναϊκού είναι να συνεχίσει με την ίδια σοβαρότητα και την ίδια πίεση στο σερβίς και στο τέλος θα γίνει το ταμείο. Το σίγουρο είναι πως αν του πιάσει το συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού του, μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Ολυμπιακό που όπως όλα δείχνουν θα είναι και ο μεγάλος του αντίπαλος για το πρωτάθλημα…
