Η διεθνής Αργεντίνα ακραία (27/1/1989 και 1,82μ.) έριξε τίτλους τέλους στη πλούσια καριέρα της έπειτα από μία άκρως επιτυχημένη χρονιά στην ομάδα γυναικών του Ολυμπιακού και συγκίνησε με το post της.
Ο Ολυμπιακός ως γνωστόν αναδείχθηκε πρωταθλητής και τρεμπλούχος Ελλάδας 2024-25, στο βόλεϊ γυναικών. Τα κορίτσια του συλλόγου κατέκτησαν για ένατη φορά στην ιστορία τους το πρωτάθλημα, προσθέτοντας τον 22ο τίτλο στην τροπαιοθήκη τους (εννιά πρωταθλήματα, έντεκα Κύπελλα, ένα CEV Challenge Cup και ένα Super Cup). Σε αυτή τη σεζόν μέλος της ομάδας ήταν η ακραία Γιας Νίζετιχ που μετά το πέρας της σεζόν αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
Η Γιας Νίζετιχ, που υπήρξε αρχηγός της Εθνικής Αργεντινής, ξεκίνησε την καριέρα της από την Ατλέτικο Κόρδοβα, το 2003, ενώ το 2004, έπαιξε στην Κλαμπ 9 Ντε Ζούλιο. Το 2007, «πέταξε» για πρώτη φορά εκτός Αργεντινής, μετακομίζοντας στην Ισπανία και την Κλαμπ 15-15. Το 2008, αγωνίστηκε στη Γαλλία, με την Παρί Σεντ Κλουντ και ενώ την επόμενη σεζόν, φόρεσε τη φανέλα της Ρότε Ράμπεν Βίλσμπιμπουργκ στη Γερμανία.
Οι Καλέ (Γαλλία), Μπεσίκτας, Μπελεντιγιεσπόρ και Σεραμικσάν (Τουρκία) ήταν οι επόμενοι «προορισμοί» της Νίζετιχ, η οποία από το 2017 έως το 2020, έπαιξε στο κορυφαίο ιταλικό πρωτάθλημα, με τις Πεζάρο, Νοβάρα και Κούνεο, κατά σειρά. Το 2020, η Λατίνα βολεϊμπολίστρια επέστρεψε στη Γαλλία, αγωνιζόμενη με την Μπεζιέρ και ενώ το 2021-22, έπαιξε στην ιταλική Τρεντίνο. Πριν βρεθεί στον Πειραιά η Νίζετιχ αγωνίστηκε στην ΑΕΚ, με την οποία αναδείχθηκε καλύτερη ακραία του πρωταθλήματος και MVP του Κυπέλλου.
Πέρα από τα πολλά ατομικά της βραβεία είχε στο παλμαρέ της πριν τον Ολυμπιακού (με τον οποίο έβαλε στην τροπαιοθήκη της ελληνικούς τίτλους) ένα Champions League, το 2019, με την Νοβάρα, ένα Κύπελλο Ιταλίας, ένα πρωτάθλημα Γερμανίας, ένα BVACup και ένα Κύπελλο Ελλάδας, καθώς και πολλά μετάλλια σε εθνικό επίπεδο, με την Αργεντινή, με την οποία συμμετείχε μεταξύ άλλων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 και 2020.
Αγαπητό βόλεϊ δεν περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή. Υπήρξες η πρώτη και πολύ μεγάλη αγάπη μου και σήμερα αποφασίζω να σε αφήσω και να αποσυρθώ. Εσύ με έμαθες να επικρατώ, να ανταγωνίζομαι, να παλεύω, να νικώ, να χάνω, να αντέχω, να εξελίσσομαι, να μοιράζομαι, να κάνω λάθη, να αλλάζω, να σηκώνομαι ξανά, να προσαρμόζομαι, να αποδέχομαι και πάνω απ’ όλα με έκανες την πιο χαρούμενη και υπηρήφανη γυναίκα στον κόσμο.
Ούτε στα πο απίθανα όνειρά μου δεν θα σκεφτόμουν το ότι είμαι εδώ που έφτασα και γεύθηκα όλες αυτές τις εμπειρίες. Σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά που με οδήγησες στο να δω όλον τον κόσμο κα πάνω απ’ όλα που με έφερες σε επαφή με εκπληκτικά άτομα σε αυτήν την πορεία. Έφτασα το κορμί μου, την ψυχή μου και το μυαλό μου στα όρια για σένα. Άντεξα τον πόνο και την απογοήτευση και είχα τις στιγμές που με αντάμειψαν και με έκαναν χαρούμενη. Σου έδωσα όλο το πάθος και την αγάπη μου και λίγη από την τρέλα μου επίσης.
Σε ευχαριστώ Παμπλίτο που υπήρξες ο βράχος της ζωής μου και της καριέρας μου και η μεγάλη αγάπη μου και που με βοηθούσες να γίνομαι πιο καλή κάθε μέρα. Χωρίς εσένα τίποτα από αυτά δεν θα είχε γίνει. Σε ευχαριστώ που με κράτησες επικεντρωμένη, δυνατή και υγιής. Ευχαριστώ την οικογένειά μου για τη στήριξη και την υπομονή και που με έμαθε να σέβομαι, να αφοσιώνομαι και να είμαι υπεύθυνη. Ευχαριστώ τους φίλους μου και τους φανς γα την αγάπη τους. Ευχαριστώ τη φανέλα με το μπλε και το άσπρο και ευχαριστώ για αυτά τα 22 ονειρικά χρόνια. Θα μου λείπεις πάντα και θα είμαι πάντα η Νο1 φαν σου.
Αγαπητό και αγαπημένο μου βόλεϊ. Η καρδιά μου θα είναι πάντα δοσμένη σε σένα και μαζί και η αγάπη μου. Φεύγω χαρούμενη, ήρεμη και γεμάτη. Έτοιμη για το επόμενο βήμα. Ευχαριστώ πολύ.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ / EUROKINISSI
