Η Milica Tasic αφηγείται στο Volleyland.gr τη ζωή της και το συναπάντημα της με τον άνδρα της ζωής της, Luca Vildoza.
Συνέντευξη στη Νίκη Μπάκουλη
Η Milica Tasic είναι γνωστή στην Ελλάδα ως σύντροφος του Luca Vildoza. Είναι κρίμα, καθώς η 25χρονη -δεδομένα– εντυπωσιακή Σέρβα είναι πολλά περισσότερα από αυτό, όπως θα διαπιστώσει όποιος διαβάσει όσα είχε να πει στη συζήτηση που είχαμε μαζί της.
Δεν θα πω «συνέντευξη» γιατί το Volleyland ζήτησε από την παίκτρια της Θέτιδας Βούλας να αφηγηθεί τη ζωή της και απλά διευκόλυνε αυτήν την εξιστόρηση που αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες του non show που κατήγγειλε ο Ερυθρός Αστέρας για να πάει στο Λας Βέγκας -όπου πήρε πτυχίο στα οικονομικά-, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε με την επιστροφή της στην Ευρώπη, το ρατσισμό που έχει βιώσει και τελικά, την ανθεκτικότητα της όταν κάνει αυτό που λατρεύει: όταν παίζει βόλεϊ.
Πριν αρχίσει η αφήγηση, θα «βγάλουμε» τον ελέφαντα από την ντουλάπα.
Ο Vildoza της πρόταση γάμου στα τέλη του Σεπτέμβρη, σε μια έκπληξη που της ετοίμασε σε παραλία της Αθήνας. Η ίδια αποκάλυψε την ευχάριστη αυτήν εξέλιξη για τη ζωή του ζευγαριού. Δεν δίστασε δευτερόλεπτο να απαντήσει.
View this post on Instagram
Η γυναίκα πίσω από την «ψηλή, όμορφη κοπέλα»
Μολονότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σερβία, χώρα που έχει για εθνικό σπορ το μπάσκετ και παρ’ ότι από όταν θυμάται τον εαυτό της ήταν ψηλότερη από τις συνομήλικες της, το βόλεϊ ήταν το άθλημα που την κέρδισε πριν καν κάνει την πρώτη δοκιμή.
«Δίπλα στο σπίτι μου υπήρχε ένα γήπεδο όπου γίνονταν καθημερινά προπονήσεις. Όπως περνούσα από μπροστά, στην επιστροφή από το σχολείο έβλεπα τι έκαναν και αισθάνθηκα πως ήθελα να δοκιμάσω. Έως τότε είχα ασχοληθεί λίγο με την ενόργανη γυμναστική. Επίσης, με καλούσαν προπονητές όλων των σπορ κάθε φορά που με έβλεπαν, γιατί ήμουν ψηλό παιδί.
Μου έλεγαν πως το ύψος μου είναι τέλειο για το χάντμπολ, το μπάσκετ ή τον στίβο, αλλά δεν είχα νιώσει να ενδιέφεραν ιδιαίτερα για αυτά τα σπορ τα οποία είχα δοκιμάσει στο σχολείο (Sportska Gimnazija). Το βόλεϊ με κέρδισε από τότε που είδα για πρώτη φορά προπόνηση. Ήταν η μόνη φορά που σκέφτηκα πως είναι κάτι που θέλω να το δοκιμάσω».
Από την πρώτη δοκιμή ένιωσε πως είχε βρει τον προορισμό της. «Άρχισα το βόλεϊ στο σύλλογο που ήταν κοντά στο σπίτι μου, εν συνεχεία πήγα σε ένα κλαμπ που τώρα δεν υπάρχει (λεγόταν Πόσταρ) και μετά έγινα μέλος των ακαδημιών του Ερυθρού Αστέρα.
Πέρασα από όλες τις κατηγορίες. Στον έκτο μου χρόνο ήμουν στην ομάδα των κορασίδων και με κάλεσαν για τις προπονήσεις των γυναικών. Ήμουν 14. Το 2015 (στα 15 μου) είχα για προπονητή τον αγαπημένο μου κόουτς, τον Μπράνκο Κοβάτσεβιτς», προπονητή του Ολυμπιακού.
Η καθημερινότητα της άρχισε να γίνεται κάπως απαιτητική, με το σχολείο («ανέκαθεν ήμουν πολύ καλή μαθήτρια») και τις προπονήσεις με τις κορασίδες και τις γυναίκες.
«Στην πραγματικότητα, είχα χρόνο μόνο για να κοιμηθώ. Ο πατέρας μου με πήγαινε στην προπόνηση το πρωί -πριν πάει στη δουλειά του-, με περίμενε για να με πάει στο σχολείο, μετά σε άλλη προπόνηση. Γενικά, η οικογένεια μου (σσ έχει ένα μικρότερο αδελφό, τον Petar) με στήριξε πάρα πολύ.
View this post on Instagram
Ο πατέρας μου με τον παππού μου έκαναν πάρα πολλά για εμένα. Για πολλά χρόνια με πήγαιναν στις προπονήσεις, περίμεναν στο αυτοκίνητο για δυο ώρες -ώστε να μην πηγαινοέρχονται 4 φορές- για να με πάνε σπίτι, καθώς ήμουν πολύ κουρασμένη.
Έχασα όλες τις σχολικές εκδηλώσεις, από το χορό στο τέλος της χρονιάς έως τις εκδρομές ή οτιδήποτε άλλο έκαναν οι συνομήλικοί μου. Δεν είχα κουράγιο καν να βγω έξω με τις φίλες μου».
Το ίδιο συνέχισε να κάνει και ως φοιτήτρια οικονομικών, παίκτρια του Ερυθρού Αστέρα και διεθνής.
Δεν θεωρεί πως όλα αυτά είναι θυσίες. «Δεν τα είδα ποτέ ως θυσίες. Είχα αποφασίσει πως θέλω να ασχοληθώ με το βόλεϊ και έκανα ό,τι χρειαζόταν για αυτό. Το ίδιο ισχύει και τώρα. Όταν ήλθα στην Ελλάδα δεν είχα σκεφτεί πως η προετοιμασία θα ήταν όσο δύσκολη αποδείχθηκε.
Προπονούμαστε από τη Δευτέρα έως το Σάββατο, δυο φορές την ημέρα. Κάποιες φορές όταν μιλάω με την οικογένεια μου, με ρωτούν γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου. Τους απαντώ γιατί το αγαπώ».
Ναι, ακόμα λατρεύει να παίζει βόλεϊ και για αυτό κάνει ό,τι χρειάζεται να κάνει «ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως όταν έρχεται ο αρραβωνιαστικός μου σπίτι, εγώ πρέπει να φύγω. Υπάρχουν εβδομάδες που έχουμε τη δυνατότητα μόλις δυο ημέρες να περάσουμε λίγο περισσότερο χρόνο μαζί. Προφανώς και θα ήθελα να μπορώ να τον βλέπω περισσότερο.
Όταν τελείωσα την περασμένη σεζόν στην Τουρκία ήλθα στην Ελλάδα και έμεινα με τον τότε φίλο μου, τώρα αρραβωνιαστικό μου και είχα τη δυνατότητα να απολαύσω την καθημερινότητα μου. Τώρα ωστόσο, νιώθω πιο χρήσιμη. Κάνω αυτό που αγαπώ».
View this post on Instagram
Τι έγινε με τον Ερυθρό Αστέρα; Έφυγε για τις ΗΠΑ χωρίς να ειδοποιήσει;
To 2020 έφυγε από τη Σερβία και τον Ερυθρό Αστέρα για τις ΗΠΑ και το Nevada Las Vegas University. Άνθρωποι της σερβικής ομάδας την κατηγόρησαν για ‘αποστασία’. Είχαν πει η starter τους δεν ενημέρωσε καν πως θα φύγει. Απλά μια ημέρα, μετά το παιχνίδι με την Παρτίζαν, δεν εμφανίστηκε στην προπόνηση.
Είναι αυτή η αλήθεια;
«Όχι ακριβώς. Ναι, έφυγα μια ωραία πρωία για τις ΗΠΑ. Όχι, δεν το έκανα χωρίς να έχω ενημερώσει. Αυτό που συνέβη ήταν πως στα χρόνια που αγωνιζόμουν στον Ερυθρό Αστέρα είχα πολλούς τραυματισμούς. Επίσης, όλα τα χρόνια υπήρχε ασυνέπεια στις πληρωμές που ήταν ο κατώτατος μισθός (σσ 343.49 ευρώ).
Παράδειγμα; Σε ένα χρόνο είχαμε πληρωθεί 5 μήνες. Κάθε φορά που χρειαζόμουν οτιδήποτε, έπειτα από τραυματισμό, το πλήρωναν οι γονείς μου.
Στα 16 έκανα επέμβαση στον ώμο. Μόνο για αυτό το χειρουργείο και τις φυσικοθεραπείες οι γονείς μου είχαν δώσει περισσότερα από 5.000 ευρώ.
Τη σεζόν πριν φύγω έπαθα ρήξη αχίλλειου συνδέσμου. Συνέχισα να παίζω γιατί με χρειάζονταν, με συνέπεια να πάθω ρήξη αχίλλειου και στο άλλο πόδι.
Τίποτα από όσα μου συνέβησαν, σε επίπεδο τραυματισμών, δεν πληρώθηκε από την ομάδα μου. Δεν με φρόντισαν ούτε στο ελάχιστο. Για κάποιους μήνες συνεργάζονταν με μια ομάδα φυσικοθεραπευτών, άλλους μήνες δεν είχαν τίποτα. Κάθε φορά που τραυματιζόμουν, είχα να δώσω έναν αγώνα.
Ήταν σαν να ήμασταν ερασιτεχνικός σύλλογος.
Αγαπώ μέχρι θανάτου τον Ερυθρό Αστέρα, είμαι ‘παιδί’ του, αλλά ως ινστιτούτο δεν ήταν πολύ οργανωμένο. Αυτό το ξέρουν όσοι είναι στο club. Το τμήμα βόλεϊ δεν έχει καμία σχέση με εκείνο του μπάσκετ ή του ποδοσφαίρου. Οι πολιτικές είναι διαφορές.
Oι Srdjan και Marijana Tasic
View this post on Instagram
Οι γονείς μου έδωσαν πολλά λεφτά για τον ώμο, το γόνατο και τους αχίλλειους. Η μητέρα μου δεν εργάζεται και ο πατέρας μου αμείβεται με έναν καλό, για τη Σερβία μισθό. Οι γονείς μου δεν είναι πλούσιοι. Ανήκουμε στην εργατική τάξη.
View this post on Instagram
«Ο πατέρας μου δουλεύει όλη την ημέρα, για να παρέχει στην οικογένειά μας ό,τι χρειάζεται. Το γεγονός ότι έπρεπε να πληρώσει για τους τραυματισμούς μου, με είχε εξοργίσει».
Κάτι άλλο που την είχε ενοχλήσει ήταν τα σχόλια που άκουγε από τους υψηλά ιστάμενους στο σύλλογο. «Πάντα με αντιμετώπιζαν μέσω της εμφάνισής μου. Άκουγα πράγματα όπως ότι “είσαι όμορφη. Δεν χρειάζεται να ασχολείσαι ιδιαίτερα με το βόλεϊ. Είσαι εδώ για να γίνεις μοντέλο”. Την ίδια ώρα, ήμουν η πρώτη που πήγαινε στις προπονήσεις και η τελευταία που έφευγε από αυτές». Το modeling ήταν μια part-time δουλειά γιατί κάπως έπρεπε να ζήσει, χωρίς να επιβαρύνει για όλα τους γονείς της.
«Στη Σερβία πάντα με έβλεπαν διαφορετικά. Ενδιαφέρονταν περισσότερο για την προσωπική μου ζωή και όχι την αθλητική. ΟΚ, δεν είναι ποτέ 100% διαχωρισμένες, αλλά ήμουν starter στον Ερυθρό Αστέρα και διεθνής -σε όλα τα κλιμάκια. Παρεμπιπτόντως, μεταξύ των προπονητών που είχαν πρόβλημα με την εμφάνιση μου ήταν κάποιοι στις εθνικές. Με φώναζαν ‘ξανθούλα’ και σχολίαζαν πράγματα, όπως οι κάλτσες που φορούσα».
Τα στερεότυπα ήταν στην καθημερινότητά της «και τα είχα σιχαθεί. Όταν λοιπόν, αποφάσισα να φύγω για τις ΗΠΑ, είχα σκεφτεί πως θέλω να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Να πάρω τουλάχιστον, ένα πτυχίο. Εν τω μεταξύ, άρχιζε η σεζόν και έπρεπε να φύγω άμεσα. Ενημέρωσα το σύλλογό μου πως θέλω να πάρω πτυχίο στα οικονομικά στις ΗΠΑ, κάτι που έγινε.
Τότε προέκυψαν πολλά προβλήματα και με την εθνική. Στη Σερβία υπάρχει στερεότυπο και για τις βολεϊμπολίστριες που πάμε στις ΗΠΑ. Το κλισέ είναι πως μόνο μια κακή παίκτρια το κάνει αυτό, κάποια που δεν νοιάζεται για το βόλεϊ».
Μετέφερε τα μαθήματα της από τη σχολή της στο Βελιγράδι, έδινε έξι μαθήματα το εξάμηνο και σε ενάμιση χρόνο είχε το πτυχίο. Που μάλλον δεν θα χρησιμοποιήσει, γιατί κατάλαβε πως τα οικονομικά δεν είναι κάτι που θα ήθελε να ασχοληθεί στο μέλλον. «Ο τρόπος που έκανα αυτήν την επιλογή είναι ο εξής: ήμασταν μαζί με κάτι φίλες και συμπαίκτριες από τον Ερυθρό Αστέρα και αποφασίσαμε να κάνουμε όλες τις ίδιες σπουδές. Πρότεινε μια τα οικονομικά, συμφωνήσαμε οι άλλες και… τέλος».
View this post on Instagram
Ο Vildoza «σταμάτησε» την επιστροφή της στον Ερυθρό Αστέρα
Μετά το πτυχίο το πιο σημαντικό για εκείνη ήταν να πάει σε μια ομάδα που θα είχε συμμετοχή. «Στις ΗΠΑ είχα τη δυνατότητα και να αναρρώσω από τους τραυματισμούς μου. Όταν γύρισα στην Ευρώπη ήμουν απόλυτα υγιής. Επέλεξα να πάω στο Βουκουρέστι για την Dinamo, όπου δεν μπορώ να πω ότι στάθηκα ιδιαίτερα τυχερή. Προέκυψαν κάποια προβλήματα που αφορούσαν τους κανονισμούς για τις ξένες -παραπέμπουν σε αυτούς που έχετε στην Ελλάδα.
Η Ρουμάνα middle blocker που έπρεπε να παίζει, δεν τα πήγαινε καλά με τον προπονητή και λύθηκε το συμβόλαιό της. Δεν κατάφεραν όμως, να βρουν κάποια άλλη Ρουμάνα. Έτσι υπέγραψαν μια Κροάτισσα που ήταν πρόβλημα για εμένα -την επίσης ξένη. Είχα κάποιες συμμετοχές, αλλά ήταν δύσκολο να κάνουν τους συνδυασμούς που θα είχαν ως αποτέλεσμα να είμαι στο γήπεδο σε κάθε αγώνα.
Την περασμένη αγωνιστική περίοδο επέλεξε να πάει στην Τουρκία «όπου έκανα μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας μου» με την Merinos που έχει έδρα στο Γκαζιαντέπ. «Η πόλη αυτή είναι δίπλα στη Συρία, με ό,τι συνεπάγεται αυτού. Είναι μια συντηρητική κοινωνία, με νοοτροπία πολύ διαφορετική από αυτήν που είχα συνηθίσει. Για παράδειγμα, οι γυναίκες κυκλοφορούν με χιτζάμπ. Το είδα ως εμπειρία και επικεντρώθηκα σε αυτό που είχα πάει να κάνω: να παίξω βόλεϊ.
Για να είμαι ειλικρινής, πέραν της δουλειάς μου δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνω. Στην ομάδα δεν μιλούσε κανείς αγγλικά -συμπεριλαμβανομένων των προπονητών. Υπήρχαν 2-3 συμπαίκτριες μου που μιλούσαν 30% αγγλικά. Έμαθα τουρκικά για να μπορώ να συνεννοούμαι στις προπονήσεις και τους αγώνες. Κοινωνικά δεν υπήρχε κάποιος να κάνουμε παρέα. Είχα ανάγκη να μπορώ να παίζω και εστίασα εκεί».
Αποκάλυψε και ότι το καλοκαίρι του 2023 συζητούσε με τον προπονητή του Ερυθρού Αστέρα την επιστροφή της.
«Πριν υπογράψω μιλούσα με τον Ερυθρό Αστέρα και ενώ όλα έδειχναν να ‘χουν μπει στην τελική ευθεία, κάποια media δημοσίευσαν τη σχέση σου με τον Luca. Μια εκ των ιθυνουσών του συλλόγου επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει ότι δεν χρειάζεται παίκτρια που γίνεται πρωτοσέλιδο για σχέση της, πως δεν χρειάζεται αυτού του είδους τη δημοσιότητα για τον Ερυθρό Αστέρα».
Μάλλον ήταν για καλό της. «Σκέφτηκα πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο».
Η αλλαγή προτεραιοτήτων και ο Luca
Μετά την εξαιρετική σεζόν της στην Τουρκία «είχα 2-3 πάρα πολύ καλές προτάσεις, από εκπληκτικές χώρες». Επέλεξε αυτήν της Θέτιδας Βούλας, για το λόγο που υποθέτετε. «Ήθελα να είμαι στην ίδια πόλη με τον σύντροφό μου, γιατί τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα.
Κάπου στο μέσο της περασμένης σεζόν είχα αποφασίσει πως ήλθε η ώρα να αλλάξω προτεραιότητες, εφόσον πια ήμουν σίγουρη πως θα είμαι με αυτόν τον άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Όταν ήλθαν οι προτάσεις στα χέρια μου, σκέφτηκα για λίγο καιρό αν θα έκανε καμία διαφορά να αγωνιστώ σε χώρα, διαφορετική από αυτήν του συντρόφου μου, για άλλη μια σεζόν. Θα άλλαζε κάτι; Κατέληξα στο ότι δεν ήθελα να κάνω ό,τι έκανα ένα χρόνο νωρίτερα. Για παράδειγμα, έπαιζε στη Σλοβενία και έφευγα από την Τουρκία για να πάω να τον δω για λίγες ώρες. Ήταν πολύ δύσκολο για εμένα να ταξιδεύω συνέχεια, να εκμεταλλεύομαι κάθε μικρή ευκαιρία που παρουσιαζόταν για να συναντηθούμε. Διαπίστωσα πως χρειαζόμουν να είμαι κοντά του. Η απόσταση που υπήρχε από την αρχή μεταξύ μας ήταν πολύ δύσκολη».
Καθυστερούσε να απαντήσει στις ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για εκείνη «μήπως προκύψει κάτι από την Αθήνα». Και προέκυψε. «Είχα καθυστερήσει πολύ. Οι ομάδες κλείνουν τις μεταγραφές τους Φλεβάρη με Μάρτη. Είχε φτάσει Ιούλιος όταν έγινε η πρόταση από τη Θέτιδα. Δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα ότι ήμουν η πέμπτη ξένη» γιατί όπως διαβάσατε ήδη, οι προτεραιότητες της είχαν αλλάξει. «Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι υγιής. Δεν ήλθα στην Ελλάδα για τα χρήματα. Ήλθα για να μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ -να παίζω βόλεϊ- και να είμαι κοντά στον άνδρα που αγαπώ».
View this post on Instagram
Αν αναρωτιέστε πού γνωρίστηκε το ζευγάρι (αφού δεν προκύπτει από τις χώρες των ομάδων που έπαιξαν τα τελευταία χρόνια) η απάντηση είναι η προφανής.
«Η επικοινωνία μας άρχισε μέσω του Instagram. Πολύ σύντομα ανταλλάξαμε τηλέφωνα και επικοινωνούσαμε μέσω Facetime, αρχικά για κάποια λεπτά, μετά για κάποιες ώρες κι έπειτα όλη την ημέρα. Είχαμε καταλάβει και οι δυο πως αυτό που μας συμβαίνει είναι κάτι σοβαρό. Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, ήταν σαν να γνωριζόμασταν από πάντα. Μείναμε αμέσως μαζί».
Αυτό έγινε το 2022 όταν ο Vildoza έγινε παίκτης του Ερυθρού Αστέρα. «Όταν πήγαινα στο Βελιγράδι, μολονότι είναι εκεί το πατρικό μου, η οικογένεια μου… με έψαχνε. Ήμασταν όλη την ώρα μαζί. Τότε βεβαιωθήκαμε πως αυτό ήταν. Ήλθε η πρόταση από την Τουρκία, τη συζητήσαμε και καταλήξαμε στο ότι θα τα καταφέρουμε να επιβιώσουμε.
Ήταν πολύ δύσκολο και για τους δυο μας. Και οι δυο νιώθαμε μόνοι. Συνεχίσαμε να είμαστε ο ένας η παρέα του άλλου».
Και πώς είναι η κοινή ζωή; «Είναι το καλύτερο αίσθημα στον κόσμο αυτό που νιώθω κάθε φορά που επιστρέφω από την προπόνηση και με περιμένει σπίτι κάποιος που με αγαπά και τον αγαπώ. Ξέρω πως ό,τι και αν συμβαίνει εκτός σπιτιού, εκεί θα βρω την ηρεμία της ψυχής μου. Την ασφάλεια μου. Και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα».
View this post on Instagram
