Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να ολοκληρώσει αυτό που αρχικά φάνταζε ως θαύμα, το να περάσει δηλαδή την πανίσχυρη Γιαστρέμπσκι και να βρεθεί στο Final-4 του Champions League, ωστόσο σίγουρα όχι μόνο πάλεψε και με το παραπάνω αλλά έκανε μια υπέρβαση που είχε χρόνια να δει το βόλεϊ στην χώρα μας. Έφυγε από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση με το κεφάλι ψηλά και έδειξε πως μπορεί σύντομα να επιστρέψει ακόμα περισσότερο στο προσκήνιο.
Γράφει ο Φώτης Καρακούσης
Πραγματικά δεν είναι καθόλου υπερβολή, αλλά όταν έγινε γνωστό από το σταυροδρόμι πως ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει στα προημιτελικά την πανίσχυρη Γιαστρέμπσκι, δεν πρέπει να υπήρξε άνθρωπος που βλέπει βόλεϊ που να σκέφτηκε πως οι Πειραιώτες θα μπορούσαν να προκριθούν στο Final-4 του Λοτζ. Για την ακρίβεια η μεγάλη πλειονότητα έλεγε πως η ομάδα του Αντρέα Γκαρντίνι απέναντι σε ένα τέτοιο μεγαθήριο ήθελε ένα θαύμα.
Αυτό το θαύμα άρχισε να φαίνεται πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα στο Ρέντη. Εκεί ο Ολυμπιακός παρότι βρέθηκε πίσω με 0-2 από την ομάδα που τα τελευταία δύο χρόνια έχει βρεθεί σε ισάριθμους τελικούς του Champions League, κατάφερε να κάνει την απόλυτη υπέρβαση επικρατώντας με 3-2. Μια νίκη που έκανε αίσθηση σε όλη την Ευρώπη και που έκανε πολλούς να ονειρεύονται πως τελικά αυτό το ομολογουμένως θαύμα, ίσως και να μην είναι τόσο μακριά όσο αρχικά φαινόταν.
Ένα θαύμα που τελικά δεν έγινε, με τους «ερυθρόλευκους» να παλεύουν και στην Πολωνία αλλά να χάνουν με 3-0, από μια Γιαστρέμπσκι που κάποιες φορές έκανε το τέλειο παιχνίδι. Οι γηπεδούχοι κατάφεραν να τελειώσουν το ματς με το εντυπωσιακό για τέτοιο παιχνίδι, 64% στην επίθεση, με τους δύο κεντρικούς, τον Χούμπερ και Μπρέμε να έχουν από 80%. Το ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι η υποδοχή που έβγαλαν.
Στο πρώτο ματς στο «Μελίνα Μερκούρη», είτε από τον κόσμο, είτε γιατί μπορεί να βρέθηκαν σε άσχημη μέρα, οι Πολωνοί είχαν θέμα μετά το 0-2 στην υποδοχή και εν συνεχεία στην ανάπτυξη με τον Ολυμπιακό να κάνει πάρτι στο μπλοκ. Σήμερα αυτό σε καμία περίπτωση δεν έγινε. Οι παίκτες του Αντρέα Γκαρντίνι πίεζαν ασφυκτικά από την τελική γραμμή, αλλά ο Πόπιβτσακ κυρίως και οι Φορνάλ, Καρλ εν συνεχεία, έβγαζαν εκνευριστικά καλές υποδοχές, κάνοντας το έργο του εξαιρετικού μετά τα μέσα του πρώτου σετ, Τονιουτί, ακόμα πιο εύκολο.
Από την στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να βάλει δύσκολα στην υποδοχή της Γιαστρέμπσκι, ήταν από δύσκολο έως απίθανο να σταματήσει μια τέτοια μηχανή. Σκεφτείτε πως στο πρώτο ματς από το σημερινό 64% οι Πολωνοί είχαν 49% με τους «ερυθρόλευκους» να το εκμεταλλεύονται και να έχουν 11 μπλοκ, τα περισσότερα μετά το 0-2, ενώ οι άσοι ήταν για τους Πειραιώτες 8 στο Ρέντη και 3 σήμερα. Το ξέρω πως οι αριθμοί είναι ένας εύκολος τρόπος να πεις ψέματα, ωστόσο στο βόλεϊ έχουν μεγαλύτερη σημασία από άλλα αθλήματα.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε άσχημα νούμερα στην Πολωνία, αλλά δεν κατάφερε αυτό που πέτυχε στο «Μελίνα Μερκούρη» και το οποίο έδειχνε αδιανόητο πριν το ματς, να κάνει την Γιαστρέμπσκι να έχει αυτή δηλαδή άσχημα νούμερα. Προσωπικά περίμενα δύο παιχνίδια στα οποία οι Πολωνοί που ήταν το τεράστιο φαβορί θα κέρδιζαν εύκολα. Αυτό δεν έγινε και λέει πολλά για τους «ερυθρόλευκους». Μετά από μία κατάκτηση του Challenge Cup και την περσινή καλή πορεία στο Champions League, φέτος έφτασαν κοντά στο Final-4. Αυτό πρέπει να κρατήσουν, πως δηλαδή μετά από χρόνια όπου συνολικά το ελληνικό βόλεϊ πέρασε πολλά, αρχίζουν να επιστρέφουν.
Ειδικά στην φετινή πορεία δεν χωράνε δάκρυα αλλά ικανοποίηση και όρεξη για δουλειά, προκειμένου σύντομα να δούμε και πάλι μια ελληνική ομάδα να βρίσκεται σε Final-4. Το νερό δείχνει να έχει μπει στο αυλάκι, η ομάδα αυτή έχει καταφέρει να γεμίζει και πάλι το Ρέντη και όλοι περιμένουν μια ακόμα καλύτερη συνέχεια που μακάρι να υπάρξει και από τις άλλες ελληνικές ομάδες και το βόλεϊ της χώρας μας να επιστρέψει για τα καλά. Το σίγουρο είναι πως ο Ολυμπιακός έδειξε για τα καλά τον δρόμο…
ΥΓ: Πραγματικά ο τρόπος που ο Φορνάλ και ο Πόπιβτσακ κολλούσαν την μπάλα στην υποδοχή ήταν εκνευριστικός αλλά και συνάμα απολαυστικός. Οι άνθρωποι έκαναν θεαματικές ακόμα και τις υποδοχές, για να μην αναφερθώ σε άμυνες που δεν άφηναν την μπάλα να πέσει κάτω.
ΥΓ1: Με το αν δουλειά δεν γίνεται πουθενά, όμως και στα δύο πρώτα σετ οι Πειραιώτες αν δεν έκαναν τα λάθη στο τέλος θα μπορούσαν να βάλουν πραγματικά δύσκολα. Η πίεση στους Πολωνούς ήταν μεγάλη και φαινόταν ακόμα και στον κόσμο που όταν οι Ολυμπιακός έφτανε ή περνούσε μπροστά έδειχνε να… παγώνει.
