Ο Πήγασος Πολίχνης έκανε μεγάλη προσπάθεια για να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορούσε στο Βαλκανικό Κύπελλο, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, καθώς έμοιαζε πολύ πίσω σε βαθμό ετοιμότητας σε σχέση με τους αντιπάλους του.
Γράφει ο Μιχάλης Κουτσουγιάννης
Ολοκληρώθηκε ακόμη ένα Βαλκανικό Κύπελλο στο οποίο τουρκική ομάδα κατάφερε ξανά να πάρει το εισιτήριο για το Challenge Cup. Ο λόγος φυσικά για την Αρκάς, η οποία με τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια πήρε το εισιτήριο και θα αγωνιστεί σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ήταν κάτι, που σαφώς οι περισσότεροι περίμεναν, καθώς όταν στο ρόστερ υπάρχει ένας παίκτης της αξίας του Γκρόζερ, τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Βέβαια, στο σημερινό blog θα ασχοληθούμε με τα όσα είδαμε από τον Πήγασο Πολίχνης, ο οποίος ολοκλήρωσε το τουρνουά στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας, από τις έξι ομάδες.
Το σύνολο του Γιάννη Ορφανού ξεκίνησε με άνετη νίκη απέναντι στην πολύ αδύναμη Πέγια του Κοσόβου, σε ένα ματς που δεν χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης καθώς η διαφορά δυναμικότητας ήταν μεγάλη. Συνοπολογίζοντας το γεγονός ότι ο Πήγασος έπαιζε στην έδρα του, η νίκη ήρθε πολύ άνετα.
Η… ζημιά για τους γηπεδούχους, έγινε στο ματς με την Μπερόε. Σε ένα πρώτο σετ όπου η ομάδα της Πολίχνης είχε το προβάδισμα καθόλη την διάρκειά του, ένα black out στο φινάλε ήταν αρκετό για να κάνουν οι Βούλγαροι την μεγάλη ανατροπή και να προηγηθούν, παίρνοντας στο φινάλε τη νίκη με 1-3.
Σαφώς και στο βόλεϊ, ένα κερδισμένο σετ και μάλιστα το πρώτο, δεν μπορεί να προδικάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό την έκβαση του αγώνα. Από τις δηλώσεις όμως του κόουτς Ορφανού μετά το ματς, καταλαβαίνει κανείς ότι επηρεάστηκε πολύ το σύνολό του.
Όπως και από το γεγονός ότι η ομάδα του ήταν ανέτοιμη και τα παιχνίδια του Βαλκανικού Κυπέλλου ήταν ουσιαστικά σαν αγώνες προετοιμασίας. Φυσικά, όταν διακυβέβεται ευρωπαϊκό εισιτήριο, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα ματς ως φιλικό, αλλά από την στιγμή που η απραξία ήταν μεγάλη, τα αποτελέσματα φαίνονται στο γήπεδο.
Στο τελευταίο ματς για την τρίτη θέση απέναντι στην Στεάουα, οι Ρουμάνοι επιβεβαίωσαν την ανωτερότητά τους και πήραν τη νίκη με 1-3, σε ένα βέβαια αδιάφορο και χωρίς βαθμολογικής σημασίας παιχνίδι.
Ο Πήγασος, είχε τόσο τις καλές του στιγμές στους αγώνες, όσο και τις κακές του.
Σαφώς και είδαμε μία ομάδα που έτρεξε πολύ, πάλεψε σε κάθε φάση και γενικώς έδειξε αυταπάρνηση. Στοιχεία που με τον Γιάννη Ορφανό δεν γίνεται να λείψουν. Ο νέος πασαδόρος Χοφ είχε καλά δείγματα, όπως και ο ακραίος Μέιερ που δεν τον βλέπουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, καθώς έχει περάσει και από τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης.
Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για όχι και τόσο σταθερούς αθλητές, κάτι που αποτυπώνεται και στις μεταπτώσεις της ομάδας. Ο Εφραιμίδης μάζεψε αρκετά την πίσω ζώνη, οι Αρμενάκης και Γάτσης έκαναν καλή δουλειά στο φιλέ αλλά και από το σέρβις, ενώ ο αρχηγός Μαυροβουνιώτης κινήθηκε σε λίγο ρηχά νερά.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στο νεαρό Αυγερινίδη. Ένα καλό ταλέντο στα χέρια του Γιάννη Ορφανού, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τα σερβίς και έκανε δουλίτσα. Δεν τον είδαμε πολύ σε ροή αγώνα, κάτι που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί εντός της σεζόν. Μαζί με τον Γιαμακίδη στην πάσα, τον Παλαιχωρινό ως λίμπερο και τον Πασχαλέρη στη διαγώνιο, αποτελούν τη νέα γενιά των -ήδη- πολύ καλών τμημάτων υποδομών του Πήγασου.
Και θα πρέπει να αξιοποιηθούν…
