Ο Ολυμπιακός από την αρχή της χρονιάς έδειξε πως φέτος είναι καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και με το 3-0 στους τελικούς κόντρα στον ΠΑΟΚ δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Οι «ερυθρόλευκες» άξιζαν το πρωτάθλημα και το πήραν, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Γράφει ο Φώτης Καρακούσης
Μετά από τρία συνεχόμενα χαμένα πρωταθλήματα, το τελευταία μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας και αφού είχε προηγηθεί του Παναθηναϊκού και με 2-0 νίκες, ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι φτιάχτηκε με μοναδικό σκοπό την επιστροφή του στην κορυφή. Οι Πειραιώτες κράτησαν (θα ήταν έγκλημα μην το κάνουν άλλωστε) την Κούμπουρα που παίζει ως Ελληνίδα, κράτησαν επίσης τον κορμό με τις Εμμανουηλίδου, Αρτακιανού, Λαμπρούση, Σαμπάτη, αλλά τις Νίζετιχ, Φαριόλ και έκαναν δύο προσεγμένες κινήσεις, αυτή της Αμπντεραχίμ και αυτή της Βάνιακ.
Και μπορεί η Γερμανίδα ακραία να στάθηκε άτυχη και να έχασε σχεδόν όλη την χρονιά, αλλά η Αλγερινή αποδείχθηκε κομβική για το σύνολο που έφτιαξε ο Λορέντζο Μιτσέλι. Ο Ιταλός που τόσα άκουσε πέρσι, άλλα αδίκως, αλλά και άλλα δικαίως, καθώς η ομάδα του έχασε πρωτάθλημα με πλεονέκτημα έδρας και με 2-0 νίκες, το καλοκαίρι είχε διπλή δουλειά, όχι μόνο να φτιάξει ομάδα για τη νέα χρονιά, αλλά να ανεβάσει και ψυχολογικά τις παίκτριες που ήταν στον Ολυμπιακό πέρσι.
Και στα δύο ο έμπειρος προπονητής τα πήγε τέλεια. Αρχικά δημιούργησε μια ομάδα που έδειχνε και σε μεγάλο ποσοστό ήταν ανίκητη. Αυτό το δείχνει το Super Cup που πήρε, το δείχνει το Κύπελλο που πήρε και φυσικά το δείχνει και το πρωτάθλημα. Στην Volley League οι «ερυθρόλευκες» κυριάρχησαν. Κατάφεραν σε 22 παιχνίδια να κάνουν 21 νίκες, χάνοντας μόνο από τον ΠΑΟΚ, εξασφαλίζοντας από νωρίς την πρωτιά και το πλεονέκτημα έδρας.
Αυτό ήταν το… εύκολο, το «δύσκολο» ήταν να δείξουν και στα Play Offs πως είναι οι καλύτερες, διώχνοντας από το μυαλό τους την περσινή χρονιά και το έκαναν και αυτό. Για την ακρίβεια το έκαναν και με το παραπάνω, καθώς με 2-0 νίκες ξεπέρασαν το εμπόδιο του Άρη, με 2-0 νίκες άφησαν εκτός τελικού και διεκδίκησης βάθρου τον Παναθηναϊκό που μετρούσε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα και με 3-0 νίκες πήραν τον τίτλο κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Συγνώμη αλλά πραγματικά τι άλλο να έκαναν για να δείξουν πως φέτος είτε δεν είχαν αντίπαλο, είτε ακόμα και όταν τον είχαν, έβρισκαν τρόπο να τον νικήσουν; Αυτό έγινε στο πρώτο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο Ρέντη, όταν είδαν τις «πράσινες» να ισοφαρίζουν σε 2-2 μετά το αρχικό 2-0, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου, όταν ο Πανιώνιος πάλεψε και με το παραπάνω για να κάνει δικό του το τρόπαιο. Και στις δύο περιπτώσεις όμως οι λύσεις βρέθηκαν, όπως βρέθηκαν και στον τρίτο τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Με τις «ασπρόμαυρες» να κάνουν το καλύτερο φετινό τους παιχνίδι, τα κορίτσια του Μιτσέλι έδειξαν αυτό που τους οδήγησε στο τρία στα τρία τρόπαια φέτος, πως και στα δύσκολα βρίσκουν τον τρόπο για φτάσουν ως το τέλος. Είτε αυτός ο τρόπος θέλει την Κούμπουρα να βαράει από παντού, είτε το μπλοκ να σταματάει τα πάντα, είτε τις Νίζετιχ, Αμπντεραχίμ να πιέζουν στο σερβίς και να παίρνουν κρίσιμους πόντους, το σίγουρο είναι πως πάντα υπήρχε. Και από την στιγμή που υπήρχε ο Ολυμπιακός έφτασε απόλυτα δίκαια στην κατάκτηση και του πρωταθλήματος, τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο…
ΥΓ: Είναι από τις ελάχιστες φορές που τελειώνει ένα πρωτάθλημα και σχεδόν όλος ο κόσμος που αγαπάει το βόλεϊ περιμένει πως και πως το επόμενο. Και το περιμένει γιατί ξέρει πως ο Ολυμπιακός θα ενισχυθεί ακόμα παραπάνω, ο Παναθηναϊκός και αυτός θα ανεβάσει σε μεγάλο βαθμό το μπάτζετ του, ενώ ο Πανιώνιος με τις κινήσεις του φωνάζει πως θέλει τίτλο. Αν βάλουμε μέσα και τον ΠΑΟΚ που σίγουρα με την πρώτη του συμμετοχή σε τελικό του άνοιξε η όρεξη, αλλά και τον ΑΟ Θήρας με την ΑΕΚ, δεν είναι απίθανο να δούμε το καλύτερο πρωτάθλημα όλων των εποχών…
