Ολυμπιακοί Αγώνες: Τα μεγάλα παιχνίδια στους Ολυμπιακούς Αγώνες όσον αφορά το βόλεϊ ανδρών συνεχίστηκαν και στα ημιτελικά. Εκεί Πολωνία και ΗΠΑ μας έδειξαν γιατί θεωρούνται ίσως οι κορυφαίες ομάδες αυτή την στιγμή στον κόσμο, με το μεταξύ τους παιχνίδι να «σπάει καρδιές», ενώ στο Ιταλία – Γαλλία, έκπληξη δεν ήταν η επικράτηση των Γάλλων, αλλά η ευκολία που έγινε.
Γράφει ο Φώτης Καρακούσης
Το ξέρω πως μπορεί να γίνομαι κουραστικός, αλλά δεν γίνεται να μην το γράφω, όταν ισχύει στον απόλυτο βαθμό. Το βόλεϊ όταν παίζεται σε υψηλό επίπεδο είναι με διαφορά του δεύτερου το πιο θεαματικό άθλημα και αυτό φάνηκε και συνεχίζει να φαίνεται και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την φάση των ομίλων, ως τα προημιτελικά είδαμε παιχνίδια που μας έκαναν να μείνουμε με το στόμα ανοικτό. Ειδικά η αναμέτρηση της Ιταλίας με την Ιαπωνία δικαίως μπορεί να θεωρηθεί μια από τις πιο θεαματικές της τελευταίας δεκαετίας. Με απίστευτες φάσεις, μαγικές άμυνες, φοβερή ανατροπή. Στοιχεία που μας έχουν κάνει να λατρέψουμε το άθλημα αυτό.
Αφήνουμε όμως τα προημιτελικά για να σταθούμε στους δύο ημιτελικούς, όπου και εκεί είδαμε μεγάλες μάχες. Μάχη για την ακρίβεια, καθώς ο ένας από τους δύο δεν είχε την αγωνία που περιμέναμε. Ας αρχίσουμε με το μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα στην κατά την γνώμη μου πάντα, δύο καλύτερες αυτή την στιγμή ομάδες στον κόσμο. Στην Πολωνία που πραγματικά έχει το πιο ψηλό ταβάνι από όλες, δηλαδή αν παίξει το καλύτερο που μπορεί δεν γίνεται καμία να την φτάσει και τις ΗΠΑ που είναι ο ορισμός της ομάδας και η οποία παίζει ένα εξαιρετικά γρήγορο και πολύ όμορφο βόλεϊ.
Οι Πολωνοί που έπαιξαν χωρίς τον Μπιένιεκ, τον βασικό τους κεντρικό που τραυματίστηκε στο ματς με την Σλοβενία και θα χάσει και τον τελικό, έχοντας σε εξαιρετική κατάσταση τον Λεόν πήραν από νωρίς το προβάδισμα και έφτασαν να προηγούνται με 24-20. Στο διάστημα αυτό οι Αμερικανοί ήταν ουσιαστικά εκτός αγώνα, με κακό τον Ντεφάλκο, ωστόσο κατάφεραν να μειώσουν στον πόντο, χάνοντας ωστόσο το σετ. Με τον Άντερσον και τον Ράσελ ασταμάτητους ισοφάρισαν και πήραν το προβάδισμα και μάλιστα με άνεση, δείχνοντας πως δύσκολα θα άλλαζε κάτι στον ημιτελικό.
Και η αλήθεια είναι πως κανείς δεν πίστευε ότι θα άλλαζε από την στιγμή που εκτός του Μπιένιεκ, εκτός έμεινε λόγω τραυματισμού ο Γιάνους, ο βασικός πασαδόρος της Πολωνίας, ενώ και ο λίμπερο Ζατόρσκι έπαιζε με πρόβλημα στον ώμο. Σε απλά ελληνικά οι Πολωνοί φαινόταν να είναι καταδικασμένοι, όμως εκεί έδειξαν γιατί είναι στην πρώτη θέση του σχετικού ranking. Δίπλα στον Λεόν βρέθηκαν οι Κούρεκ (κακός στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς), Γορνάλ και κυρίως Χούμπερ που είχε 12/17 επιθέσεις. Η ομάδα του Γκριμπτς πίεσε ασφυκτικά στο σερβίς, έκλεισε στο μπλοκ και έκανε την επική ανατροπή σε ένα παιχνίδι που άνετα θα μπορούσε να ήταν ο τελικός.
Ο Τζέσκι που αντικατέστησε τον Ντεφάλκο μπήκε με δύναμη αλλά μετά τον σταματούσαν με άνεση οι Πολωνοί, ο Άβεριλ δεν μπόρεσε να βοηθήσει όσο άλλες φορές και έτσι πήγε στράφι και η εξαιρετική απόδοση των Άντερσον και Ράσελ. Εν κατακλείδι η Πολωνία έδειξε πως είναι εξαιρετικά σκληρή για να «πεθάνει», ενώ οι ΗΠΑ βρέθηκαν σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι να έχουν ουσιαστικά εκτός τον Ντεφάλκο που είναι παίκτης κλειδί. Με δεδομένο το ότι το βόλεϊ είναι δίκαιο άθλημα, όπως πολλές φορές έχουμε γράψει και πως κερδίζει πάντα αυτός που παίζει καλύτερα, η Πολωνία έπαιξε καλύτερα, ειδικά στα κρίσιμα σημεία και προκρίθηκε. Τόσο απλό…
Όσον αφορά τον δεύτερο ημιτελικό, η αλήθεια είναι πως περιμέναμε μεγαλύτερο ντέρμπι. Η Ιταλία μετά την ανατροπάρα με την Ιαπωνία όπου βρέθηκε πίσω με 0-2 και 21-24 και πήρε το ματς και την πρόκριση, ανέβασε ψηλά τον πήχη, αλλά κόντρα στους Γάλλους εμφανίστηκε κατώτεροι των περιστάσεων. Και εμφανίστηκε γιατί ο Τζιάνι κατέβασε την ομάδα του με σκοπό να σταματήσει τον Μικελέτο και το κατάφερε. Ο σούπερ σταρ των Ιταλών είχε μόλις 2/13 επιθέσεις και χωρίς αυτόν, αλλά και με κακό Λάβια, δεν γινόταν η «σκουάντρα ατζούρα» να κερδίσει. Ο τρόπος που οι Γάλλοι έκλειναν στο μπλοκ σπάζοντας τόσες φορές τις μπάλες στις επιθέσεις των Ιταλών, είναι για σεμινάριο.
Θα πρέπει να διδάσκεται σε όσους προπονητές θέλουν να σταματήσουν έναν σπουδαίο αντίπαλο επιθετικό. Και λέω σπάσιμο της μπάλας, γιατί πολλά μπλοκ δεν έκαναν οι Γάλλοι, αλλά με τα σπασίματα πήραν κόντρα επιθέσεις και τις τελείωσαν. Και σε αυτό το παιχνίδι τα άκρα έπαιξαν σημαντικό ρόλο, καθώς αν η μία ομάδα έχει τους δύο ακραίους με 7 και 8 πόντους και η άλλη με 14 και 17, για να μην κερδίζει η δεύτερη θα έπρεπε ο διαγώνιος της πρώτης να έκανε το ματς της ζωής του, κάτι που δεν έγινε. Αλλά δεν χρειάζονται πολλά λόγια το 20-25, 21-25, 21-25) μιλάει από μόνο του…
https://youtu.be/MhPhhzClvso?si=XgRLr5jBtnjFoXgw
