Η φάση των ομίλων στους Ολυμπιακούς Αγώνες τελείωσε και πριν τα παιχνίδια των προημιτελικών ο Φώτης Καρακούσης γράφει για τις ματσάρες που είδαμε περιμένοντας να απολαύσουμε ακόμα καλύτερα και πιο θεαματικά ματς.
Πριν ξεκινήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, σε σχετικό κείμενο που είχα ανεβάσει είχα τονίσει πως το βόλεϊ σε τέτοιο επίπεδο είναι με διαφορά του δεύτερου το πιο θεαματικό άθλημα. Αυτό φάνηκε με τον πλέον πειστικό τρόπο και στα παιχνίδια των ομίλων. Σε αυτά απολαύσαμε στην μεγάλη τους πλειονότητα υπερθέαμα, με τους καλύτερους παίκτες του πλανήτη να τα δίνουν όλα για τη νίκη.
Ένα υπερθέαμα που η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να δείξει περισσότερο η ΕΡΤ, αλλά δεν είναι ώρα για γκρίνια, παρότι που στην προκειμένη περίπτωση είναι δικαιολογημένη. Δεν γίνεται να έχουμε δει σχεδόν όλα τα παιχνίδια τένις και όχι μόνο αυτά που αγωνίζονταν αθλητές μας και από βόλεϊ ανδρών ελάχιστες αναμετρήσεις. Αυτό όμως είναι κάτι που πρέπει να δουν στην Δημόσια Τηλεόραση, εμείς ας ασχοληθούμε με όσα απολαύσαμε και κυρίως με αυτά που περιμένουμε με ανυπομονησία.
Αρχικά στα όσα είδαμε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, αυτό που έχει ξεχωρίσει είναι η Σλοβενία και ο Τόνσεκ Στερν. Οι Σλοβένοι κατέκτησαν την πρώτη θέση σε όμιλο με Γαλλία, Σερβία και Καναδά, πραγματοποιώντας την μία εξαιρετική εμφάνιση μετά την άλλη, ενώ ο διαγώνιος του Ολυμπιακού, απλά αυτή την στιγμή είναι ο πιο φορμαρισμένος παίκτης στην θέση του στον πλανήτη και αυτό δεν έχει καμία δόση υπερβολής.
Οι Βαλκάνιοι στην πρώτη τους συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ο ορισμός της ομάδας, έχοντας και έναν ηγέτη που στην μέρα του είναι απλά ασταμάτητος. Ο Ρόπρετ στα 35 του κάνει ένα εξαιρετικό τουρνουά μοιράζοντας ιδανικά το παιχνίδι, το δίδυμο των ακραίων, Ούρναουτ και Τσεμπούλι έχουν αφήσει τα ηνία στον Στερν και τον υποστηρίζουν με τον καλύτερο τρόπο, ενώ και οι Παγένκ με τον Κοζαμέρνικ στο κέντρο μπορούν να σου κάνουν ζημιές. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, η Σλοβενία με την πρωτιά της έδειξε το τι μπορεί να κάνει, αλλά θα πρέπει να ξεπεράσει για ακόμα μία φορά το ταβάνι της απέναντι στην Πολωνία. Το σίγουρο είναι πως και αν δεν καταφέρει να προκριθεί στα ημιτελικά, η παρουσία της στο Παρίσι είναι πετυχημένη.
Συνεχίζουμε με την Ιταλία που ναι μεν ξεχώρισε, αλλά με τίποτα αυτό δε συνιστά έκπληξη. Οι Ιταλοί του εντυπωσιακού Μικελέτο έκαναν το τρία στα τρία σε όμιλο με Πολωνία, Βραζιλία και Αίγυπτο και δείχνουν πως στόχος τους είναι η κορυφή. Η «σκουάντρα ατζούρα» εκτός του αριστερόχειρα ακραίου έχει για ακόμα ένα μεγάλο τουρνουά σε φοβερή κατάσταση τον Τζιανέλι, ο οποίος αν συνεχίσει έτσι σε λίγα χρόνια θα λέμε πως ήταν ο καλύτερος πασαδόρος στην ιστορία του αθλήματος. Επίσης θετικός είναι και ο Λάβια και ανεβασμένος ο Ρομάνο. Οι Ιταλοί είναι και αυτοί ορισμός της ομάδας με βάρος στην άμυνα και για πολλούς είναι από τα φαβορί για το χρυσό.
Ο ορισμός της ομάδας είναι και οι ΗΠΑ που κατέκτησε την πρώτη θέση στον 3ο όμιλο που είχε επίσης τις Γερμανία, Ιαπωνία, Αργεντινή, κάνοντας το τρία στα τρία. Οι Αμερικανοί παίζουν ουσιαστικά με 3 ακραίους (Ράσελ, Ντεφάλκο, Άντερσον), με τον τελευταίο να παίζει ως διαγώνιος, καθώς είναι ο μοναδικός στον πλανήτη που αγωνίζεται σε τόσο υψηλό επίπεδο και στις δύο εντελώς διαφορετικές θέσεις. Βγάζουν υποδοχή με 4 παίκτες μαζί με τον Σότζι και είναι δύσκολο να της πάρεις άσο. Ο Κρίστενσον είναι και αυτός μέσα στους καλύτερους πασαδόρους στον πλανήτη, ενώ και στο κέντρο οι Χολτ και Άβεριλ κάνουν την διαφορά. Μιλάμε για μια γεμάτη ομάδα που επίσης είναι μέσα στα φαβορί για μετάλλιο.
Όσον αφορά τις άλλες ομάδες, ευχάριστη έκπληξη ήταν η Γερμανία που στο Παρίσι έδειξε πως δεν έχει μόνο τον Γκρόζερ, αλλά τον Κάρλιτσεκ που κάνει εξαιρετικό τουρνουά και φυσικά τον Μπρέμε που είναι ίσως ο καλύτερος έως τώρα κεντρικός στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Βραζιλία έδειξε πως μπορεί να κερδίσει τον οποιοδήποτε αντίπαλο, αλλά να χάσει και από τον οποιοδήποτε, ενώ η Πολωνία ναι μεν είναι με διαφορά της δεύτερης η πιο γεμάτη ομάδα, αλλά στην φάση των ομίλων δεν μας εξέπληξε, Στην μέρα της πάντως δύσκολα μπορεί κάποιος να την νικήσει.
Στις δυσάρεστες εκπλήξεις πρώτη είναι η Αργεντινή που από το χάλκινο στους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, αποκλείστηκε και με την 4η θέση στην φάση των ομίλων. Ακολουθεί η Σερβία που δεν είναι μόνο πως έμεινε εκτός συνέχειας, αλλά το ότι το έκανε με κακές εμφανίσεις, ενώ ούτε ο Καναδάς μας έδειξε κάτι, αν και η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε και πολλά. Σίγουρα περιμέναμε περισσότερα από την Ιαπωνία η οποία ωστόσο έχει την δυνατότητα να διορθώσει την κακή εικόνα της στους ομίλους, αν και στα προημιτελικά πέφτει επάνω στην Ιταλία.
Συνολικά στην φάση των ομίλων είδαμε πραγματικά σπουδαία παιχνίδια, από το πιο θεαματικό άθλημα που υπάρχει όταν παίζεται σε τέτοιο επίπεδο και δεδομένα περιμένουμε να δούμε ακόμα περισσότερα. Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε προβλέψεις, κάτι τρομερά ριψοκίνδυνο, καθώς μιλάμε για τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο, θα λέγαμε πως η Πολωνία έστω και δύσκολα θα κάμψει την αντίσταση της εκπληκτικής Σλοβενίας, με τον Στερν πάντως να ετοιμάζεται να την οδηγήσει σε ένα ακόμα αθλητικός έπος.
Στα άλλα ζευγάρια, η Γαλλία είναι το μεγάλο φαβορί κόντρα στην Γερμανία και με τον Ν’ Γκαπέ να παίζει τόσο καλά, έχοντας και τον κόσμο στο πλευρό της, δύσκολα δεν θα καταφέρει να νικήσει και να προκριθεί στα ημιτελικά. Και στο ΗΠΑ – Βραζιλία υπάρχει φαβορί και αυτό είναι οι Αμερικάνοι, με τους Βραζιλιάνους να έχουν έναν εξαιρετικό διαγώνιο, τον Ντάρλαν που όμως είναι και άπειρος έχοντας πολλές μεταπτώσεις στο παιχνίδι του, μεταπτώσεις που σε τέτοια παιχνίδια στοιχίζουν.
Κλείνοντας αν περιμένω μια μεγάλη έκπληξη, πιστεύω και ελπίζω να πω την αλήθεια, να είναι από την Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες στο VNL έβγαλαν μάτια παίζοντας πανέμορφο βόλεϊ και θέλω να το δω και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Βέβαια απέναντι στην εξαιρετικά φορμαρισμένη Ιταλία είναι δύσκολο να το πετύχουν, αλλά μακάρι να το κάνουν και να καταφέρουν να προκριθούν. Θέλουμε ακόμα περισσότερο Νισίντα και Τακαχάσι…
