Και απέναντι στον αήττητο φέτος στην έδρα του Πήγασο, ο Παναθηναϊκός συνέχισε τις καλές εμφανίσεις παίρνοντας ακόμα ένα τρίποντο. Οι «πράσινοι» έχουν μια σταθερότητα στο παιχνίδι τους που αρέσει όχι γιατί πηγαίνουν από νίκη σε νίκη, αλλά γιατί παίζουν όμορφο βόλεϊ που έχει αρχή, μέση και τέλος.
Γράφει ο Φώτης Καρακούσης
Η αλήθεια είναι πως η λογική λέει πως μετά από ένα παιχνίδι όπως αυτό στο Παλατάκι, θα έπρεπε να ασχοληθώ με το ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός, αλλά δεν θα το κάνω. Και δεν θα το κάνω γιατί προσωπικά ακόμα δεν έχω καταλάβει πως ο «δικέφαλος του βορρά» που βρέθηκε μια ανάσα από την μαγική ανατροπή κάνοντας το 0-2, 2-2 και έφτασε να προηγείται και με 10-5 στο τάι μπρέικ, έχασε από τους Πειραιώτες. Ναι η ομάδα του Αντρέα Γκαρντίνι έκανε με την σειρά της μυθική ανατροπή. Αλλά αυτή την έφτασε ως το τέλος παίρνοντας μια τεράστια νίκη, κυρίως ψυχολογική γιατί πως αρνείται να χάσει.
Από την στιγμή που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται σε τέτοιο επίπεδο σε βόλεϊ ανδρών και με την ψυχολογία υπέρ σου καθώς είχες κάνει το 2-2 και το 10-5, να χάνεις, χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να μειώσω την όντως μυθική ανατροπή του Ολυμπιακού, πάμε στο δεύτερο μεγάλο παιχνίδι του Σαββάτου. Φυσικά αναφέρομαι στο Πήγασος – Παναθηναϊκός. Η ομάδα της Πολίχνης που μέσα στο σπίτι της ήταν αήττητη ως τώρα, νικώντας και τον ελλειπέστατο στο ματς αυτό Ολυμπιακό, πήρε το πρώτο σετ, αλλά έπεσε επάνω στους «πράσινους» συνεχίζουν να αρέσουν.
Το 3-1 για την ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου είναι σημαντικό για πολλούς λόγους. Αρχικά γιατί ήρθε απέναντι σε έναν πολύ δυνατό αντίπαλο μέσα στην έδρα του, γιατί συνοδεύτηκε με καλή εμφάνιση στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα (παρά τα πολλά λάθη που έκανε), γιατί έβγαλε ακόμα έναν πρωταγωνιστή (τον Κασαμπαλή) και γιατί ήταν η 5η συνεχόμενη με την οποία η διαφορά από την κορυφή μειώθηκε στους 2 πόντους.
Μετά την αναπάντεχη ήττα από την Κηφισιά ο Παναθηναϊκός βγάζει μια σταθερότητα που πραγματικά αρέσει. Δεν δείχνει ακόμα έτοιμος να κοιτάξει στα μάτια τον Ολυμπιακό, κάτι που άλλωστε έχει φανεί στις δύο έως τώρα αναμετρήσεις με τον «αιώνιο» αντίπαλο, αλλά σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια με εξαίρεση βέβαια τους «κυανόλευκους», στο «τριφύλλι» παίζουν με την ίδια σοβαρότητα έχοντας σταθερές. Αυτές είναι αρχικά ο Νιέλσεν που και στην Πολίχνη ήταν εξαιρετικός με 28 πόντους και 59% στην επίθεση.
Είναι φυσικά ο Γκάσμαν που συνέχισε το διψήφιο σερί του έχοντας 13 πόντους με 2 μπλοκ και 69% αποτελεσματικότητα και ήταν και είναι-ήταν φυσικά και ο Πρωτοψάλτης που είχε και αυτός πάλι διψήφιο αριθμό (13 πόντοι) με 46% επίθεση που είναι καλό ποσοστό. Οι τρεις αυτοί παίκτες παίζουν στον ίδιο εξαιρετικό ρυθμό σε όλα σχεδόν τα φετινά παιχνίδια και είναι ο βασικός λόγους του πέντε στα πέντε του τελευταίου διαστήματος.
Ήταν και στην Πολίχνη αυτοί που πήραν στις πλάτες τους τον Παναθηναϊκό, έχοντας όμως άξιο συμπαραστάτη τον Σταύρο Κασαμπαλή. Ο Έλληνας πασαδόρος πήρε την θέση του μέτριου χθες Έλγκερτ και ήταν κομβικότατος. Εκτός του ότι βοήθησε τα μέγιστα στο να φτάσουν οι «πράσινοι» στο 55% στην επίθεση, έναντι 45% του Πήγασου, πήρε και ο ίδιος 8 πόντους με 4 μπλοκ, 3 άσους και μια επίθεση. Τα τελευταία δύο χρόνια η παρουσία του Κασαμπαλή στους «πράσινους» είναι η πολυτέλεια που δεν έχουν άλλες ομάδες στην χώρα μας και που σίγουρα δεν είχε για πολλά χρόνια το «τριφύλλι».
Ένα «τριφύλλι» που περιμένει τον Φλοίσβο και μετά θα έχει τα δύο συνεχόμενα ντέρμπι με τον διαφορετικό λόγω των μεταγραφών που θα γίνουν ΠΑΟΚ στο Μετς και τον Ολυμπιακό στο Ρέντη. Εκεί θα φανεί σε μεγάλο βαθμό και το πόσο μεγάλο είναι το ταβάνι της ομάδας. Γιατί όντως ο Παναθηναϊκός αρέσει, βλέποντάς τον να παίζει πάντα σοβαρά με τους περισσότερους αντιπάλους, αλλά τα δύο ντέρμπι θα είναι κομβικά για την συνέχεια και βαθμολογικά, αλλά και ψυχολογικά…
ΥΓ: Aπό σταθερές του Παναθηναϊκού φυσικά και είναι σημαντικές, αλλά ως τώρα πάντα δείχνουν να φτάνουν για νίκες επί του Μίλωνα, του ΠΑΟΚ και φυσικά των άλλων πιο μικρής δυναμικότητας ομάδων, αλλά όχι κόντρα στον Ολυμπιακό. Εκεί θα πρέπει είτε να ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του ο Κβάλεν, είτε να αποκτηθεί ξένος ακραίος με έφεση στο σκοράρισμα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο…
ΥΓ1: Πολλά τα λάθη στην Πολίχνη για τον Παναθηναϊκό. Έφτασε τα 30 με τα 20 να είναι από το σερβίς. Λογικό να πιέζει για άσους, αλλά ένας τόσο μεγάλος αριθμός λαθών μπορεί να κρίνει έναν τίτλο και γιαυτό θα πρέπει να δοθεί ειδικό βάρος εκεί.
ΥΓ2: Προσωπικά δεν έχω καταλάβει την κίνηση του Φοίνικα να διώξει τον Ζαλμά. Δηλαδή με το συγκεκριμένο ρόστερ τι περίμεναν στη Σύρο; Πως θα χτυπήσουν πρωτάθλημα και επειδή δεν το χτυπάνε διώχνουν τον προπονητή;
ΥΓ3: Την σοβαρότητα και σταθερότητα με τις λεγόμενες μικρές ομάδες τις δείχνει και με το παραπάνω ο Μίλωνας με την ομάδα του Σάκη Ψάρρα όμως να δείχνει απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό πως δύσκολα μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Να δούμε βέβαια τι θα γίνει και στον δεύτερο γύρο.
