Το volleyland.gr και ο Φώτης Καβούνας βρέθηκαν στην Βουδαπέστη και τις εγκαταστάσεις της Βάσας. Φυσικά, ο κύριος λόγος για αυτή την επίσκεψη δεν ήταν άλλος από τον Γιάννη Αθανασόπουλο.
Ο Έλληνας προπονητής βρίσκεται στον πάγκο της ουγγρικής ομάδας από τη σεζόν 21/22. Έκτοτε δεν έχει χάσει ούτε έναν εγχώριο τίτλο.
Ο Γιάννης Αθανασόπουλος μας υποδέχτηκε στις εγκαταστάσεις της Βάσας, μας έκανε ξενάγηση στο χώρο και στη συνέχεια μας μίλησε για τις εμπειρίες του τόσο με τη Βάσας, όσο και με την Εθνική Τσεχίας. Φυσικά δεν μείναμε μόνο εκεί, καθώς μιλήσαμε για τις επιτυχίες του, θέματα που αφορούν το ελληνικό βόλεϊ, αλλά και την όμορφη πόλη της Βουδαπέστης.
Αναλυτικά:
(Η συνέντευξη έγινε λίγες μέρες πριν τον τρίτο ημιτελικό της Βάσας με την Κάποσβαρ για το πρωτάθλημα.)
Βρίσκεστε 4 χρόνια στη Βάσας και πραγματικά τα έχετε κατακτήσει όλα. Τέσσερα συνεχόμενα κύπελλα, τρία πρωταθλήματα και οδεύετε για το τέταρτο. Ταυτόχρονα έχετε κατακτήσει το πρωτάθλημα Mevza, αλλά και το Mevza Super Cup. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;
«Γενικά δουλεύουμε σκληρά. Υπάρχει ένα πλάνο. Κρατάμε την ομοιογένεια της ομάδας, εάν είναι εφικτό, δεν την αλλάζουμε πολύ κάθε χρόνο. Κοιτάμε να επενδύουμε πιο πολύ σε υλικοτεχνικό επίπεδο, να δουλεύουμε σωστά και να κάνουμε στοχευμένες μεταγραφές.
Όταν κάνεις αυτά και έχεις τις βάσεις, το γήπεδο που θα πρέπει να δουλεύεις, τους φυσικοθεραπευτές, τους γιατρούς, τους βοηθούς, τους στατιστικολόγους και δουλεύουμε όλοι επαγγελματικά, τότε έχεις καταφέρει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για την επιτυχία. Σαν φιλοσοφία έχω ότι πάνω απ’ όλα θα πετύχεις αν δουλεύεις σαν ομάδα. Αν είσαι ομάδα, ακόμα και αν περνάς κάποιες δυσκολίες κατά τη διάρκεια της χρονιάς, τότε θα πετύχεις. Αν έχεις παίκτες οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τα στατιστικά τους και δεν δουλεύουν σαν σύνολο, είναι δηλαδή ατομιστές, τότε πας ολοταχώς προς την αποτυχία».
Τη φετινή σεζόν πήρατε το κύπελλο απέναντι στην Κάποσβαρ, είστε και στα ημιτελικά του πρωταθλήματος απέναντι της, κατακτήσατε το Mevza Super Cup. Ταυτόχρονα στην Ευρώπη κάνατε μια εξαιρετική πορεία στο Champions League, ενώ στη συνέχεια φτάσατε μέχρι τα ημιτελικά του CEV Cup. Ποιος είναι ο απολογισμός μέχρι στιγμής;
«Νομίζω ότι ως τώρα είναι η καλύτερη σεζόν της Βάσας, παίζουμε και το καλύτερο βόλεϊ. Έχουμε έναν κορμό και είναι η τέταρτη χρονιά που αυτοί οι παίκτες δουλεύουν και βελτιώνονται. Γι’ αυτό και έχουμε πάει καλύτερα, κοιτάζουμε να βελτιωνόμαστε με λίγες προσθήκες κάθε χρόνο. Στο Champions League κάναμε την υπέρβαση, κάναμε δύο νίκες εναντίον γαλλικής ομάδας της Ναντ, μιας ομάδας που έχει 7 ξένες και εμείς μόλις 4 με πολλές Ουγγαρέζες. Η Γαλλία είναι μέσα στο τοπ 20 του κόσμου και η Ουγγαρία είναι στο νούμερο 40 νομίζω. Παλέψαμε με την πολωνική ομάδα, με τη Μπουντοβλάνι Λότζ, ήμασταν 14-12 μπροστά στο τάι μπρέικ και χάσαμε στις λεπτομέρειες, αλλά κάναμε πολύ καλά παιχνίδια. Με τη Φενέρμπαχτσε, μια από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο, τους πιέσαμε και στο τέλος τους πήραμε σετ και στα δύο ματς. Με αυτόν τον τρόπο δεν καταταχθήκαν σε καλή θέση και γι’ αυτό αποκλειστήκαν από τα ημιτελικά του Champions League. Νομίζω ότι ήταν μαγική χρονιά για εμάς στην Ευρώπη.
Μετά πήγαμε στο CEV Cup και εκεί αποκλείσαμε τη Ράντομ. Με την Άλμπα Μπλάι κάναμε ένα πολύ καλό ματς εντός έδρας. Μέχρι τα τρία πρώτα σετ, ήμασταν 2-1 μπροστά. Μετά μας πίεσε πάρα πολύ στο σερβίς και χάσαμε. Την Κυριακή παίζαμε τελικό κυπέλου και μετά από δύο μέρες παίζαμε στην Ρουμανία. Παίξαμε ένα πολύ δύσκολο ματς με την Κάποσβαρ, μας πίεσε πάρα πολύ, αλλά καταφέραμε να κερδίσουμε. Μετά δεν πανηγύρισε κανείς. Η Ομοσπονδία δεν βοήθησε το ματς να γίνει Σάββατο. Ενώ είχαν συμφωνήσει όλες οι ουγγρικές ομάδες ότι μπορούμε να παίξουμε Σάββατο, η Ομοσπονδία δεν μας βοήθησε. Οπότε μετά το ματς κουρασμένοι, ταξιδέψαμε για Ρουμανία. Το κλαμπ έκανε τα πάντα και νοίκιασε τσάρτερ για να πετάξουμε στην Ρουμανία. Αλλά πήγαμε εκεί πέρα και το μόνο που κάναμε ήταν λίγο αποθεραπεία και είδαμε βίντεο, ό,τι μπορούσαμε να δούμε. Την επόμενη μέρα παλέψαμε πάρα πολύ σκληρά, αλλά χάσαμε από την Άλμπα Μπλάι, γιατί ήμασταν εξουθενωμένοι. Αν είχαμε μία μέρα ακόμα ξεκούραση, ίσως μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο εκεί πέρα. Αλλά γενικά και η Άλμπα Μπλάι είναι μια ομάδα με 10 ξένες, μια international ομάδα και πολύ καλή ομάδα. Νομίζω ότι καταφέραμε το μάξιμουμ στην Ευρώπη.
Λίγες μέρες πριν, χάσαμε μετά από 64 συνεχόμενες νίκες στην Ουγγαρία. Νομίζω από τον Δεκέμβρη του 2022 δεν είχαμε χάσει. Χάσαμε το ματς στην Κάποσβαρ, αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι μια ευκαιρία να μάθουμε από αυτό και να κάνουμε ένα reset. Το αποτέλεσμα στους τελικούς είναι 1-1 και πρέπει να καταλάβουμε ότι με τη φανέλα μόνο δεν μπορείς να κερδίσεις, γιατί την Παρασκευή (21/3) παίξαμε το χειρότερο μας παιχνίδι από τότε που είμαι εδώ πέρα. Είναι μια ευκαιρία για όλους να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά και να δουλέψουμε πιο σκληρά για τα επόμενα παιχνίδια. Οπότε νομίζω, ως τώρα, η χρονιά είναι πολύ επιτυχημένη. Φυσικά αν δεν πάρουμε το πρωτάθλημα δεν θα είναι επιτυχημένη».
Μας είπατε πριν για τις παίκτριες της ομάδας από την Ουγγαρία. Παρατήρησα ότι μόλις 4 παίκτριες προέρχονται από το εξωτερικό. Αυτή η ομοιογένεια που υπάρχει βοηθά στην επιτυχία της ομάδας;
Είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί όταν έρχομαι εγώ και όλες από την εθνική ομάδα και χάνω κάποιο μέρος της προετοιμασίας, ακόμα και με τις πιο απλές κουβέντες, οι κοπέλες ξέρουν τι γίνεται, πώς κάνω προπόνηση, τι ζητάω, το σύστημα της ομάδας κλπ. Προσπαθούμε να βάζουμε κάποια στοιχεία στο παιχνίδι της κάθε παίκτριας, να βελτιωνόμαστε, να παίζουμε πιο γρήγορα, να βελτιωνόμαστε στην τεχνική, στην επίθεση, στην υποδοχή, στην άμυνα. Νομίζω βοηθάει πάρα πολύ και από τη στιγμή που οι παίκτριες είναι χαρούμενες να κάθονται εδώ πέρα και μπορούμε να τις υπογράψουμε, μπορούμε να βελτιωνόμαστε με μικρά-μικρά κομμάτια, με τις ξένες. Φέτος είχαμε 4 ξένες. Του χρόνου μάλλον το ίδιο, ίσως μία παραπάνω. Θα δούμε πώς θα πάει η αγορά, γιατί δυσκολεύει πλέον με την είσοδο της αγοράς της Αμερικής, με τα καινούρια πρωταθλήματα. Αλλά νομίζω ότι όταν κρατάς την ομοιογένεια, μόνο καλό μπορεί να κάνει. Το ίδιο συνάντησα και στην Στουτγκάρδη. Την πρώτη μου χρονιά σαν head coach είχαμε 9 καινούριες παίκτριες. Κάναμε μια καλή σεζόν, ο σκοπός ήταν να βγούμε τετράδα, τελικά καταφέραμε να βγούμε δεύτεροι. Την επόμενη χρονιά αλλάξαμε μόνο 3 παίκτριες και πήραμε το πρωτάθλημα. Την αμέσως επόμενη χρονιά αλλάξαμε 10 παίκτριες και η σεζόν ήταν roller – coaster, πάρα πολύ πάνω κάτω. Νομίζω ότι όσο προσπαθείς να κρατάς την ομάδα, είναι προς τον συμφέρον σου, γιατί μετά δεν χρειάζεται να δουλεύεις για πολύ απλά πράγματα, τα οποία για κάποιους είναι απλά, αλλά μέσα στο παιχνίδι και ειδικά μέσα στο γυναικείο βόλεϊ μπορεί να είναι πάρα πολύ σύνθετα και δύσκολα».
Ποιος είναι ο στόχος για την επόμενη σεζόν;
«Βασικά πρέπει να τελειώσουμε τώρα τη σεζόν, έχουμε ακόμα το πρωτάθλημα. Πάλι ο ίδιος στόχος θα υπάρχει. Να πάμε καλά στην Ευρώπη, να κάνουμε κάποιο καλύτερο βήμα. Του χρόνου θα έχουμε μια πολύ σημαντική αλλαγή σελίδας στην ομάδα. Νομίζω ότι ο κύκλος αυτής της ομάδας κλείνει σιγά σιγά. Ωστόσο πιστεύω ότι χρειάζεται και αυτό κάποιες φορές. Σίγουρα θέλουμε να κάνουμε και του χρόνου μια καλή σεζόν στην Ευρώπη, ελπίζω να βρισκόμαστε στο Champions League και σίγουρα να διεκδικήσουμε τους τίτλους στην Ουγγαρία».
Πιο πριν αναφερθήκατε στην Ομοσπονδία. Γενικά η Ομοσπονδία βοηθάει στην προώθηση του αθλήματος; Η νέοι αθλητές έχουν την θέληση να ασχοληθούν με το βόλεϊ;
«Η Βάσας ασχολείται πάρα πολύ με τις ακαδημίες. Έχουμε 300 παιδάκια που κάνουν προπονήσεις εδώ πέρα. Έχουμε 7 γήπεδα που μπορούν να κάνουν προπονήσεις. Οι εγκαταστάσεις είναι αποκλειστικά μόνο για βόλεϊ. Γενικά η Ομοσπονδία βοηθάει. Βέβαια, στην περίπτωση του τελικού στο κύπελλο δεν μας βοήθησε. Το συζητήσαμε, ελπίζω την επόμενη φορά που θα υπάρχει κάποια τέτοια περίπτωση να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Αλλά είναι κοντά με τα κλαμπ. Προσπαθεί να βοηθάει, προσπαθεί να φέρνει τα παιδάκια πιο κοντά στο άθλημα. Γενικά νομίζω ότι είναι σε ένα καλό επίπεδο η συνεργασία ομοσπονδίας με τους συλλόγους και γενικά με το βόλεϊ».
Ας αφήσουμε τη Βάσας και πάμε για λίγο στην Εθνική Τσεχίας. Πέρυσι πήρατε το Challenger Cup, κάτι που σας επέτρεψε να αγωνιστείτε στο προσεχές Nations League, ενώ φυσικά στο προσκήνιο βρίσκεται και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ποια είναι τα συναισθήματα σας για όλα αυτά;
«Στην Τσεχία ξεκίνησα το 2019 και βήμα-βήμα πηγαίναμε καλύτερα και καλύτερα κάθε χρόνο. Νομίζω όταν ανέλαβα, η ομάδα ήταν στους 34 του κόσμου και τώρα αυτή τη στιγμή είναι στο νούμερο 15. Καταφέραμε κάτι πάρα πολύ σημαντικό, να είμαστε στο VNL, στην ελίτ του βόλεϊ. Τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα εκεί πέρα. Δεν είναι όπως στο Golden League, όπου ήμασταν μια από τις πρωταγωνίστριες ομάδες. Στο Nations League θα είμαστε μια από τις αδύναμες ομάδες. Θα περάσουμε πάρα πολλές δυσκολίες και πρέπει να ταξιδέψουμε όλο τον κόσμο. Κάποια πράγματα θα είναι πρωτόγνωρα για μας. Ελπίζω μέσα από τις δυσκολίες που θα περάσουμε να μείνουμε μαζί σαν ομάδα και να τις χρησιμοποιήσουμε για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Θα παίξουμε με πολύ πιο δυνατές ομάδες από ό,τι παίζαμε στο Golden League. Σίγουρα θα χάσουμε, αλλά θα πρέπει να πάρουμε τις ήττες σαν εμπειρία και να τις χρησιμοποιήσουμε όπως μπορούμε για να γίνουμε καλύτεροι. Έχουμε να ταξιδέψουμε στην αρχή Αργεντινή, Βραζιλία, να γυρίσουμε δύο μέρες Τσεχία, να πάμε Χονγκ Κονγκ, άλλη μια εβδομάδα Τσεχία, Ολλανδία, και μετά να κάνουμε δύο εβδομάδες προετοιμασία στην Τσεχία, να πάμε Κορέα και μετά στην Ταϊλάνδη. Πολύ δύσκολο καλοκαίρι για εμάς, πρωτόγνωρο. Αλλά πριν αποφασίσουμε να πάμε στο VNL, μίλησα με μία-μία τις παίκτριες για το αν είναι διατεθειμένες να ακολουθήσουν σε αυτό το πολύ δύσκολο πρόγραμμα, και όλες απάντησαν με μια φωνή ότι είναι πολύ χαρούμενες να βοηθήσουν. Οπότε αυτό με χαροποιεί και δεχόμαστε την πρόκληση να πάμε στο VNL και να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Ελπίζω από τις εμπειρίες που θα πάρουμε, να κάνουμε και ένα καλό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, παρόλο που έχουμε έναν πολύ δύσκολο όμιλο».
Σε αυτό το Παγκόσμιο θα αγωνιστεί και η Ελλάδα μετά από 22 χρόνια. Σίγουρα κάτι που είχε λείψει από τη χώρα. Ποσό σημαντική πιστεύετε ότι είναι αυτή η πρόκριση για το ελληνικό βόλεϊ;
«Είναι πάρα πολύ σημαντική, γιατί όπως σου είπα, όταν παίζεις με καλύτερους αντιπάλους, μόνο καλύτερος μπορεί να γίνεις, αν το αξιοποιήσεις σωστά. Μπορεί να πας να χάσεις κάπου με 3-0 και να σε πάρει από κάτω. Αν μπορείς και το αξιοποιήσεις, μόνο καλύτερα μπορείς να παίζεις. Όσο παίζεις με χαμηλότερους αντιπάλους, το επίπεδο σου πέφτει. Αυτό δείχνει η εμπειρία μου. Εμείς παίξαμε στο παγκόσμιο όταν ήταν όμως με 24 ομάδες, όχι 32, πριν τρία χρόνια στην Ολλανδία. Καταφέραμε να κάνουμε μόνο μια νίκη στους oμίλους. Αλλά όπως σου είπα, κάθε χρόνο πάμε και καλύτερα. Nομίζω ότι όλα αυτά τα δύσκολα παιχνίδια μας βοηθάνε. Πήγαμε πέρυσι στο προολυμπιακό στην Κίνα, παίξαμε σε 9 μέρες 7 ματς, με τοπ ομάδες. Φάγαμε πολλά χαστούκια, αλλά κάναμε και μια πολύ μεγάλη νίκη απέναντι στη Δομινικανή Δημοκρατία, που στο τέλος πήρε την πρόκριση και έχασε μόνο από εμάς. Εκεί πέρα πρέπει να παίζεις ας πούμε το παιχνίδι 7 το βράδυ, να τελειώνεις και 10 το πρωί να παίζεις το επόμενο. Έχεις επιπλέον να ταξιδέψεις και στην άλλη άκρη του κόσμου. Αυτά είναι πολύ δύσκολα να τα διαχειριστούν οι προπονητές και οι παίκτες. Αλλά έτσι όπως είναι το βόλεϊ αυτή στιγμή, αν δεν τα ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αλλά, ξαναλέω, μέσα από τις δυσκολίες γίνεσαι καλύτερη ομάδα και μένεις ενωμένος.
Νομίζω ότι η Ελλάδα το χρειάζεται κάτι τέτοιο. Όλα αυτά τα χρόνια που δεν παίζει σε κάποια διοργάνωση όπως το Golden League ή το Silver League και τα κορίτσια μαζεύονται μόνο για να παίξουν τους προκριματικούς, έχει αρνητικό αντίκτυπο. Πρώτα απ’ όλα δεν βελτιώνονται οι ίδιες οι αθλήτριες και δεύτερον δεν φαίνεται το ελληνικό βόλεϊ, δεν προμοτάρεται στην Ελλάδα για τα μικρά παιδιά. Το γεγονός ότι η Ελλάδα θα παίξει σε αυτό το Παγκόσμιο είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα, καθώς θα μπει στην τηλεόραση και έτσι μπορούμε να έχουμε και νέα παιδιά και νέους φιλάθλους. Είναι μόνο βήμα μπροστά για τη χώρα».
Πέρα από εσάς, στο εξωτερικό υπάρχουν και άλλοι Έλληνες προπονητές, όπως ο Γκότσης, ο Οικονόμου και ο Ευσταθόπουλος. Πιστεύετε ότι μπορεί να ανοίξει η αγορά στο εξωτερικό και για άλλους Έλληνες προπονητές;
«Σίγουρα είναι ανοιχτή η αγορά. Νομίζω δεν είναι εύκολο όταν θέλεις να πας στο εξωτερικό. Γενικά η Ελλάδα δεν είναι το μεγαλύτερο brand name στο βόλεϊ. Νομίζω σήμερα διάβαζα ότι φέτος απολυθήκαν 11 προπονητές στην Ελλάδα. Αυτό είναι πολύ μεγάλο αρνητικό ρεκόρ. Και αυτό δείχνει ότι δεν μπορείς να δουλέψεις στην Ελλάδα απερίσκεπτος. Δεν μπορείς να έχεις ένα στόχο και να δουλέψεις εύκολα σε μία ομάδα. Είσαι πάντα με το φόβο της ήττας. Έτσι δεν νομίζω ότι μπορεί να δουλέψεις κανείς. Άμα το δεις, αυτό συμβαίνει και στα άλλα αθλήματα της χώρας, όπως το ποδόσφαιρο. Γενικά οι Βαλκάνιοι σκεφτόμαστε μόνο το αποτέλεσμα. Αν θες να δουλέψεις απερίσκεπτος και να έχεις κάποιο πλάνο και να σε εμπιστευτεί κάποια διοίκηση, δεν νομίζω ότι κάθε δυο-τρεις μήνες πρέπει να αλλάζεις τον προπονητή. Κάποιες χώρες του εξωτερικού δίνουν αυτή την ευκαιρία. Συνεχώς με καλούν παιδιά από την Ελλάδα, μικρότεροι που θέλουν να κάνουν το επόμενο βήμα. Δεν είναι εύκολο, αλλά αν μπορεί κάποιος να το υποστηρίξει, ίσως θα έπρεπε να το ακολουθήσει. Είναι σίγουρα μια πρόκληση».
Έχετε κατακτήσει αρκετούς ατομικούς τίτλους. Έχετε βγει 3 φορές καλύτερος προπονητής στην Ουγγαρία και άλλες 2 στην Τσεχία. Πως νιώθετε για αυτό;
«Πραγματικά, δεν με ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι η ομάδα μου, πώς να παίζει. Με νοιάζουν κυρίως οι κοπέλες. Το πιο σημαντικό που με ενδιαφέρει είναι πώς να μπορώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος κάθε μέρα, πως να γίνω καλύτερος προπονητής, να μαθαίνω. Ο στόχος μου είναι να μεγαλώσω το παιδί μου και να γίνω καλός άνθρωπος. Κανείς δεν διαβάζει την χθεσινή εφημερίδα. Όλα αυτά αφορούν το πέρυσι. Αν δεν πετύχω φέτος, δεν θα είμαι καλός προπονητής. Οπότε, αυτομάτως, με το που συμβαίνει κάτι ή κατακτούμε ένα τίτλο με την ομάδα, αμέσως την επόμενη ημέρα το ξεχνάω. Όταν πήραμε το πρωτάθλημα με την Στουτγκάρδη και την ίδια χρονιά πήραμε το Golden League με την Τσεχία αλλά και τη δεύτερη θέση στο Challenger Cup, έπιασα τον εαυτό μου για μια εβδομάδα να την έχει δει ότι ήμουν μεγάλος προπονητής. Αυτή η εβδομάδα ήταν η χειρότερη μου εβδομάδα σαν προπονητής και σαν άνθρωπος. Πήγα στον καθρέφτη έριξα πέντε χαστούκια στον εαυτό μου και από τότε έκανα ένα reset. Λέω δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι, οπότε συνεχίζω να είμαι ταπεινός δουλεύω όπως δούλευα την πρώτη μέρα που ξεκίνησα. Προσπαθώ να δουλεύω κάθε μέρα έτσι. Είτε παίζουμε για το κύπελο με ομάδα από την τρίτη κατηγορία της Ουγγαρίας, είτε παίζουμε με τη Βραζιλία προετοιμάζομαι πάντα ακριβώς το ίδιο και προσπαθώ να βελτιώνομαι κάθε μέρα. Οπότε αυτές οι ατομικές επιτυχίες πιστεύω είναι πιο πολύ ομαδικές και ανήκουν στις κοπέλες».
Αναφέρατε το τρόπαιο με τη Στουτγκάρδη, τις επιτυχίες με την Τσεχία, έχετε κατακτήσει 9 τίτλους με τη Βάσας. Ποια είναι η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σας;
«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Σίγουρα το πρωτάθλημα με τη Στουτγκάρδη ήταν πολύ σημαντικό. Ήταν ο πρώτος τίτλος της ομάδας. Πέμπτο ματς, πέμπτος τελικός, πέμπτο σετ. Ήταν πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Εδώ στη Βάσας όταν ήρθα, πέμπτο ματς, πέμπτος τελικός. Ήταν όλα τα ματς 3-2, αλλά κερδίσαμε στη Μπεκεσαμπάι με 3-0. Με την Εθνική Τσεχίας, το Golden League, το Challenger Cup. Νομίζω δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, είναι όλα πολύ σημαντικές στιγμές. Ακόμα και οι ήττες που έχω κάνει σε κάποιους τελικούς είναι και αυτές σημαντικές στιγμές, γιατί από εκεί πέρα μαθαίνω και προσπαθώ να γίνω καλύτερος».
Ένα φλέγον ζήτημα στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα αποτελεί η τεχνολογία του VAR. Υπάρχει αρκετή συζήτηση σχετικά με την εγκατάσταση και τη χρήση του. Ποια η γνώμη σας για αυτή την τεχνολογία;
«Νομίζω ότι βελτιωνόμαστε. Πρέπει να είναι υποχρεωτικό αυτό πλέον. Από τη στιγμή που επενδύουν οι ομάδες σε όλα αυτά που είπαμε και δίνουν τόσα πολλά λεφτά, νομίζω ότι θα ήταν καλό να επενδύσουν και σε αυτό για να είναι πιο δίκαιο και το αποτέλεσμα. Στην Πολωνία, πλέον στο VAR μπορείς να τσεκάρεις και την άμυνα. Δηλαδή, όλο βελτιώνεται αυτό το πράγμα, το βλέπω ότι θα εξελιχθεί και ότι σύντομα θα ανέβει πάρα πολύ το επίπεδο. Αλλά νομίζω ότι οι ομάδες και οι ομοσπονδίες θα πρέπει να επενδύσουν σε αυτό και για όλα τα παιχνίδια. Είναι πλέον τόσο πολύ γρήγορο το άθλημα και οι διαιτητές είναι άνθρωποι και φυσικά κάνουν λάθη. Οπότε θα τους κάνουν τη δουλειά πολύ πιο εύκολη και δεν θα υπάρχουν συζητήσεις για κάποια αποτελέσματα ή κάποια σφυρίγματα. Άνθρωποι είναι και λάθη κάνουν».
Πως είναι η ζωή στη Βουδαπέστη; Σας έχει λείψει καθόλου η Ελλάδα;
«Σίγουρα μου έχει λείψει ο καιρός. Αλλά δεν είναι και τόσο άσχημος ο καιρός εδώ πέρα. Μου έχουν λείψει οι φίλοι μου, η οικογένειά μου. Αλλά εδώ πέρα είμαι σπίτι, γήπεδο, γήπεδο, σπίτι. Και στη Στουτγκάρδη το ίδιο πράγμα έκανα. Έχω βρει κάποια μαγαζιά όποτε χρειαστεί να πάω για ελληνική κουζίνα, αλλά γενικά δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο στη καθημερινότητα μου. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο, οδηγάω στο Μάριμπορ που ζει η οικογένεια μου. Τους βλέπω μια μέρα και γυρνάω. Εδώ η Βουδαπέστη είναι πολύ όμορφη πόλη. Αν έχεις ελεύθερο χρόνο, μπορείς να πας στο κέντρο να δεις αξιοθέατα, αλλά γενικά δεν το κάνω. Ίσως θα πρέπει να γίνω λίγο καλύτερο σε αυτό, αλλά είμαι λίγο της δουλειάς».
Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο λειτουργίας Ελλάδας – Ουγγαρίας όσον αφορά το βόλεϊ;
«1000%. Εδώ πέρα το πρωί μπορώ να δουλεύω, έχω το γήπεδο μέχρι το μεσημέρι, έχω όσα γήπεδα θέλω. Από ότι θυμάμαι στην Ελλάδα, έχεις μιάμιση ώρα πρόπονηση, άντε δύο και μετά θα έρθει άλλη ομάδα. Εδώ πέρα είναι όλα κανονισμένα. Σίγουρα εδώ πέρα η ομάδα έχει πολύ καλό ιατρικό προσωπικό και κοιτάμε να βελτιωνόμαστε κάθε χρόνο. Οι μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα τα έχουν όλα αυτά, αλλά όχι όλες από όσο ξέρω. Ας πούμε εγώ εδώ πέρα δουλεύω, μπορώ να έχω 150-200 μπάλες στην προπόνηση, από όσο ξέρω στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσες. Είναι κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Εγώ μπορώ να δουλεύω με δύο-τρία γήπεδα, στην Ελλάδα έχεις ένα. Δεν υπάρχουν πολλά κλαμπ που μπορούν να έχουν δύο γήπεδα να δουλεύουν. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ώστε να μπορείς να δουλεύεις σε κάποια κομμάτια, στο ένα γήπεδο μπλοκ, στο άλλο άμυνα, στο άλλο υποδοχή, και μετά όλοι να έρχονται μαζί. Αυτά και στην Στουτγκάρδη και εδώ πέρα στη Βάσας τα έχουμε. Οπότε νομίζω ότι εδώ πέρα είναι λίγο διαφορετικά. Όπως είδες, έχουμε 7 γήπεδα που μπορούμε να δουλεύουμε. Στην Ελλάδα απ’ όσο θυμάμαι έχεις ένα φιλέ και κάνεις προπονήσεις. Τώρα δεν νομίζω ότι έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα».
Παρακολουθείτε καθόλου το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Ναι, σίγουρα παρακολουθώ όποτε έχω χρόνο. Γενικά παρακολουθώ όλο το βόλεϊ σε όλο τον κόσμο, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου και πρέπει να ξέρω τι γίνεται, αλλά γενικά το αγαπώ για να το κάνω αυτό και προσπαθώ να είμαι ενήμερος για ό,τι γίνεται, για όλες τις παίκτριες που υπάρχουν. Όσο και να είναι, πιστεύω ότι 50% της ομάδας χτίζεται στις μεταγραφές. Άμα κάνεις καλές μεταγραφές και κάνεις καλές κινήσεις έχεις τη δυνατότητα αυτό να το εξελίξεις. Άμα δεν κάνεις εκεί πέρα είναι πολύ δύσκολο μετά».
Μια πρόβλεψη για τον φετινό νικητή;
«Όλα παίζουν ρόλο στο αν υπάρχουν τραυματισμοί, πως θα φορμαριστεί η κάθε ομάδα, οπότε είναι πολύ δύσκολο νομίζω. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλός, ο ΠΑΟΚ έκανε τρομερή χρονιά, ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν μπορείς να τον αποκλείσεις, η Βούλα και η Σαντορίνη κάνουν καλή δουλειά, ο Πανιώνιος με την επένδυση που έκανε τώρα είναι κι αυτός μέσα τους διεκδικητές. Αλλά δεν ξέρω, δεν είμαι μάντης, ελπίζω η καλύτερη ομάδα να το κερδίσει».
Θα θέλατε να αναφέρετε κάτι που δεν είπαμε προτού ολοκληρώσουμε;
«Συμβουλή μου είναι οι Έλληνες παράγοντες να μην επενδύουν μόνο στις ακριβές παίκτριες, να προσπαθήσουν να επενδύσουν στο υλικοτεχνικό επίπεδο, στις ακαδημίες και να έχουν εμπιστοσύνη στους προπονητές, να τους δίνουν χρόνο, Μπορεί να κάνουν και λάθη, αλλά να μπορούν από τα λάθη να μαθαίνουν και να βελτιώνονται οι ομάδες. Το να αλλάζουν συνεχώς, νομίζω ότι δεν βγάζουμε και καλό όνομα στην Ευρώπη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, δείχνουμε ότι δεν έχουμε και εμπιστοσύνη στους προπονητές».
*Ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννη Αθανασόπουλο για τον χρόνο που μας διέθεσε, την προθυμία, την υπέροχη φιλοξενία και την θετική διάθεση που είχε καθ’ όλη τη διάρκεια που βρεθήκαμε μαζί. Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στη συνέχεια της καριέρας του!
