Η επιστροφή στην κανονικότητα είναι μάλλον δυσκολότερη και ο δρόμος αρκετά μακρύς!
Με μια πρώτη ματιά το συμπέρασμα που βγάζουμε είναι ότι τα κλειστά γυμναστήρια είναι πηγή μετάδοσης της πανδημίας και για αυτό τον λόγο θα ανοίξουν τελευταία σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έδωσε σήμερα ο Πρωθυπουργός.
Του Στάθη Νικολούζου
Σύμφωνα με αυτά που είπε ο κος Αυγενάκης αγώνες με θεατές θα δούμε μαζί με το εμβόλιο!
Βρισκόμαστε μπροστά σε γεγονότα που δεν έχουμε ξαναζήσει και μόνο σε σενάρια ταινίας φαντασίας του χόλιγουντ υπήρχαν.
Βέβαια υπάρχουν και οι αισιοδοξοι που πιστεύουν ότι γρήγορα θα επανέλθουμε στην κανονικότητα.
Οι περισσότερες ομάδες που γνωρίζω έχουν έστω και μια χορηγία προερχόμενη από καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος δηλαδή εστιατόρια, καφετέριες,ταβέρνες κλπ.
Με τα νέα μέτρα που ανακοίνωσαν κάθε τέτοια επιχείρηση στον υπαίθριο χώρο θα μπορεί να αναπτύξει ένα τραπέζι 4 ατόμων σε 12 τετραγωνικά που στην προηγούμενη κατάσταση στον ίδιο χώρο είχε 3 ή και 4 τραπέζια. Αντιλαμβάνεστε ότι οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις θα έχουν απώλειες εσόδων της τάξεως του 65%.
Ανέφερα το συγκεκριμένο παράδειγμα για ν αντιληφθούμε που οδηγείτε η Ελληνική οικονομία.
Ας μιλήσουμε όμως για το άθλημα μας και ειδικότερα για την volleyleague γυναικών,
Οι ομάδες θα ετοιμαστούν να δώσουν αγώνες αφού πληρωθούν αθλήτριες, προπονητές, διαιτητές, παραβολα ταξίδια και όλα τα απαραίτητα για να ειναι αδειες οι κερκίδες.
Υπάρχει κάποιο θέατρο που γνωρίζετε που θα έκανε πρόβες θα πλήρωνε σκηνοθέτες, δικαιώματα έργου, ηθοποιούς για να ανεβάσει ένα έργο που θα απαγορευοταν οι θεατές?
Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε αν το συγκεκριμένο πρωτάθλημα είναι επαγγελματικό ή άκρως ερασιτεχνικό!
Η ερμαφρόδιτη κατάσταση πρέπει να σταματήσει και όσο γρηγορότερα συμβεί αυτό, τόσο γρηγορότερα θα βρούμε και τις λύσεις.
Η κυβέρνηση (και μόνο αυτή) θεωρεί ότι το πρωτάθλημα είναι ερασιτεχνικό, όλοι οι άλλοι ακόμα και τα δικαστήρια θεωρούν ότι είναι επαγγελματικό.
Οι παράγοντες της volleyleague γυναικών είναι παγιδευμένοι σε αυτήν την ερμαφρόδιτη κατάσταση και προσπαθούν γι την επιβίωση των ομάδων τους πατώντας σε δύο βάρκες.
Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν λόγο καν οι παράγοντες των ομάδων στους όρους που πραγματοποιείται το πρωτάθλημα που συμμετέχουν.
Συνεχίζεται
