Η Λαμπρινή Κωνσταντινίδου ή “Lampri” όπως την αποκαλούν στην Ιταλία ανήκει σε μια γενιά Ελληνίδων αθλητριών που αφήνουν το στίγμα τους στο διεθνές βόλεϊ.
Σε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη μοιράζεται τη διαδρομή της από τα πρώτα βήματα στο άθλημα μέχρι τις διακρίσεις που την ανέδειξαν ως μία από τις πιο επιτυχημένες Ελληνίδες αθλήτριες στο εξωτερικό. Με ειλικρίνεια και πάθος μιλάει για τις θυσίες που απαιτεί ο πρωταθλητισμός τη ζωή στο εξωτερικό τη χαρά της εκπροσώπησης της Εθνικής Ελλάδας και το συναίσθημα της κατάκτησης της τρίτης θέσης στο FIVB Club World Championship. Ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις στιγμές υπέρβασης και τη διαρκή υπενθύμιση ότι δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπεις τα όνειρά σου.
Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στο βόλεϊ; Πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη;
Ξεκίνησα τον αθλητισμό με το όνειρο να γίνω κολυμβήτρια αλλά προέρχομαι από οικογένεια αθλητών οπότε ο αθλητισμός ήταν πάντα μέρος της ζωής μου. Από μικρές με την αδερφή μου ήμασταν το στήριγμα του μπαμπά μου στα μπασκετικά του βήματα ως προπονητής ενώ η μητέρα μου που έπαιζε βόλεϊ ήταν εκείνη που μας μύησε στο άθλημα. Από τότε το βόλεϊ έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μου και της καρδιάς μου.
Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που σε ενέπνευσαν περισσότερο στη διαδρομή σου;
Οι γονείς μου αποτελούν πάντα πηγή έμπνευσης για εμένα. Ως αθλητές μου μετέφεραν την αξία της σκληρής δουλειάς της αφοσίωσης και της αγάπης για τον αθλητισμό. Βέβαια αυτό κρύβει και μια μορφή πίεσης για εμένα. Έμαθα να θέτω στόχους και να επιμένω μέχρι να τους πετύχω.
Ποιο ήταν το πιο δυνατό μάθημα που σου έχει δώσει ο αθλητισμός μέχρι σήμερα;
Ο αθλητισμός με έχει διδάξει πως για να πετύχεις πρέπει να μένεις αφοσιωμένος και να μην αφήνεις τίποτα να σε αποθαρρύνει όσο δύσκολες κι αν γίνονται οι συνθήκες. Ένα από τα πιο δυνατά μαθήματα που έλαβα προήλθε από δυσκολίες που συνάντησα όταν συνειδητοποίησα ότι δεν λειτουργούν όλοι με τον ίδιο σεβασμό απέναντι στους αθλητές. Όταν αντιμετωπίζεις σχόλια που αμφισβητούν τις ικανότητες ή τις φιλοδοξίες σου συνειδητοποιείς ποιοι πραγματικά σε εκτιμούν και ποιοι όχι. Ίσως όμως αυτά τα εμπόδια είναι που σε κάνουν πιο δυνατό και αποφασισμένο να διεκδικήσεις αυτό που αξίζεις.
Τι σημαίνει για σένα το γεγονός ότι είσαι μέλος της Εθνικής Ομάδας της Ελλάδας;
Είναι τιμή και όνειρο για κάθε αθλητή να εκπροσωπεί τη χώρα του. Όποτε φοράω τη φανέλα της Εθνικής νιώθω υπερηφάνεια αλλά και τεράστια ευθύνη. Είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται εύκολα ένας συνδυασμός χαράς και καθήκοντος.
Ειδικά φέτος είναι ακόμα πιο ξεχωριστό γιατί η Εθνική μας ομάδα επιστρέφει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μετά από 22 χρόνια. Αυτή η επιστροφή αποτελεί μια ιστορική στιγμή για το άθλημα στη χώρα μας!
Πώς ένιωσες όταν ήρθε η πρόταση από το Μιλάνο; Τι ήταν το πρώτο που σκέφτηκες;
Η αλήθεια είναι πως όταν άκουσα “Μιλάνο” είπα “Δεν μπορεί, κάτι πάει λάθος!” (γέλια). Όταν συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για πρόταση από μία τόσο μεγάλη ομάδα ένιωσα απίστευτη χαρά αλλά και τεράστια ευθύνη. Ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την καριέρα μου στο εξωτερικό κάτι που ήθελα πάντα αλλά δίσταζα.
Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του πρωταθλήματος και των ομάδων στην Ιταλία σε σχέση με την Ελλάδα;
Η διαφορά είναι αισθητή κυρίως σε θέματα οργάνωσης επιπέδου και φιλοσοφίας. Το ιταλικό πρωτάθλημα είναι από τα κορυφαία στην Ευρώπη με γεμάτα γήπεδα υγιή ανταγωνισμό και πραγματική επένδυση στο άθλημα. Εδώ κάθε λεπτομέρεια μετράει από την προπόνηση μέχρι την επικοινωνία και τη συνολική εμπειρία ενός αγώνα.
Τα τελευταία χρόνια είχα τη χαρά να ζήσω έντονες στιγμές στην Ελλάδα και να συμβάλλω σε μια σημαντική επιτυχία με την κατάκτηση του Κυπέλλου. Παρότι κατάφερα να ανταποκριθώ έχω ακούσει πολλά αρνητικά σχόλια για εκείνη την περίοδο. Αυτό με δίδαξε πώς να αντιμετωπίζω την κριτική και να αντλώ κίνητρο από αυτήν. Η Ιταλία μου έδωσε την ευκαιρία να εστιάσω αποκλειστικά στο άθλημα και την εξέλιξή μου κάτι που δεν είναι πάντα δεδομένο.
Ποια είναι τα στοιχεία που πιστεύεις ότι σε έχουν κάνει να ξεχωρίσεις ως αθλήτρια;
Πιστεύω ότι η αφοσίωση και η προσήλωση στον στόχο είναι δύο από τα πιο σημαντικά στοιχεία που με έχουν βοηθήσει να ξεχωρίσω. Σε συνδυασμό με την πειθαρχία και το πάθος που νιώθω για αυτό που κάνω καταφέρνω να διατηρώ τη συγκέντρωσή μου και να δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό τόσο στις προπονήσεις όσο και στους αγώνες. Αυτή η στάση με έχει οδηγήσει να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις ως ευκαιρίες για εξέλιξη.
Πώς είναι η καθημερινότητά σου στη Μόντζα;
Η ζωή στη Μόντζα είναι αρκετά οργανωμένη αλλά και γεμάτη. Συνήθως έχω δύο προπονήσεις την ημέρα και το γήπεδο είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου κάτι πολύ σημαντικό όσον αφορά τον χρόνο ξεκούρασης. Στον ελεύθερο χρόνο μου απολαμβάνω να εξερευνώ την πόλη και να βρίσκω μικρά καφέ που κρύβουν τη δική τους μαγεία κάτι που με ταξιδεύει λίγο στην Ελλάδα.
Πώς ένιωσες όταν κατέκτησες την τρίτη θέση στο FIVB Club World Championship;
Ήταν μια μοναδική εμπειρία γεμάτη χαρά και υπερηφάνεια. Το συναίσθημα της διάκρισης σε ένα από τα μεγαλύτερα τουρνουά στον κόσμο είναι ανεπανάληπτο η οργάνωση ήταν απίστευτη ίσως η καλύτερη που έχω ζήσει ποτέ. Ήταν επίσης ιδιαίτερα ξεχωριστό επειδή ήταν η πρώτη συμμετοχή του συλλόγου σε αυτό το τουρνουά και καταφέραμε να γράψουμε ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν γνώριζα πως ήμουν η πρώτη Ελληνίδα που κατακτούσε αυτό το μετάλλιο και όταν το έμαθα σκέφτηκα “Κοίτα να δεις! Όταν δεν ξέρεις κάτι το κάνεις καλύτερα!” (γέλια). Η χαρά όμως έγινε διπλάσια γιατί αισθάνθηκα ότι εκπροσώπησα επάξια και τη χώρα μου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πώς διαχειρίζεσαι το άγχος και την πίεση στον επαγγελματικό αθλητισμό;
Δεν το διαχειρίζομαι (γέλια) Το άγχος είναι κάτι που όλοι αντιμετωπίζουμε αλλά για μένα αποτελεί και κινητήριο δύναμη. Μου δίνει κίνητρο να γίνομαι καλύτερη. Βέβαια είναι σημαντικό να βρίσκεις τρόπους να χαλαρώνεις και να θυμάσαι γιατί ξεκίνησες αυτή τη διαδρομή. Η ψυχική και νοητική μου ξεκούραση έρχεται εκπληρώνοντας τους στόχους μου και αυτό με κάνει να νιώθω καλά.
Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
Η μετάβαση στο εξωτερικό μου παρέχει πολλές διαφορετικές εμπειρίες. Ωστόσο αυτή η αλλαγή πορείας δεν μπορεί σίγουρα να μου καλύψει τη ζεστασιά της οικογένειας και των φίλων. Περισσότερο από όλα μου λείπει η οικογένεια μου, ο ήλιος, η θάλασσα. Όσο και να μειώνεται η απόσταση με το FaceTime, το μέσεντζερ και το ίντερνετ γενικώς, μου λείπει η καθημερινότητα μαζί τους.
Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο αθλητή/μια νέα αθλήτρια που ξεκινάει τώρα τη διαδρομή του/της στον αθλητισμό;
Η συμβουλή μου είναι να αγαπήσει αυτό που κάνει με όλη του την καρδιά. Η αφοσίωση και η συνέπεια είναι τα «κλειδιά» που θα ανοίξουν πολλές πόρτες αλλά είναι εξίσου σημαντικό να θυμάται γιατί ξεκίνησε. Η διαδρομή έχει δυσκολίες και θυσίες αλλά αν υπάρχει πάθος θα μετατρέπονται σε προκλήσεις και όχι εμπόδια. Να είναι υπομονετική να δουλεύει σκληρά να μη φοβάται να κάνει λάθη και πάνω απ’ όλα να μην τα παρατά ποτέ. Οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται σε μια μέρα αλλά η προσπάθεια κάθε μέρα σε φέρνει πιο κοντά σε αυτούς.
Ο πρωταθλητισμός απαιτεί θυσίες. Έχεις νιώσει να σου κοστίζει αυτό;
Ο πρωταθλητισμός έχει πολλές όμορφες στιγμές, αλλά φέρνει και θυσίες που σε πονάνε. Το πιο δύσκολο για μένα είναι όταν χάνω σημαντικές στιγμές της οικογένειάς μου. Έχω χάσει τη βάπτιση του ανιψιού μου και φέτος τη βάπτιση της ανιψιάς μου. Αυτές είναι στιγμές που δεν επιστρέφουν και η απουσία μου με στεναχωρεί. Όμως ξέρω πως οι δικοί μου με στηρίζουν και καταλαβαίνουν τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Προσπαθώ να τους δείχνω με άλλους τρόπους πόσο πολύ τους αγαπώ ακόμα κι αν δεν μπορώ να είμαι πάντα δίπλα τους.
Αν μπορούσες να μιλήσεις στη Λαμπρινή που έκανε τα πρώτα της βήματα στο βόλεϊ τι θα της έλεγες;
Θα της έλεγα να μην φοβηθεί να ονειρευτεί μεγάλα πράγματα. Να θυμάται ότι το ταξίδι στον αθλητισμό δεν θα είναι πάντα εύκολο αλλά η αφοσίωση η επιμονή και η αγάπη για αυτό που κάνει θα τη φέρουν κοντά στους στόχους της. Να σκέφτεται το σήμερα γιατί το αύριο είναι πολύ μακρινό. Θα της έλεγα επίσης να αγκαλιάσει τις δυσκολίες ως μαθήματα και να μην ξεχνά ποτέ τη χαρά που ένιωθε την πρώτη φορά που έπιασε μια μπάλα. Αυτό το συναίσθημα θα είναι πάντα ο οδηγός της.
Ποια είναι η ευχή σου για τη νέα χρονιά, τόσο για σένα προσωπικά όσο και για όλους όσοι σε υποστηρίζουν στη διαδρομή σου;
Εύχομαι η νέα χρονιά να φέρει καλή τύχη υγεία χαρά και δύναμη σε όλους. Για μένα προσωπικά εύχομαι να συνεχίσω να βελτιώνομαι να ζω έντονες στιγμές μέσα στο γήπεδο και να κυνηγάω τα όνειρά μου με πάθος. Για όλους όσοι με στηρίζουν η ευχή μου είναι να έχουν πάντα την αγάπη και την ενέργεια που μου δίνουν απλόχερα γιατί χωρίς αυτούς η διαδρομή μου δεν θα ήταν η ίδια. Εύχομαι επίσης σε κάθε άνθρωπο να βρίσκει τη δύναμη να πιστεύει στα όνειρά του και να μην τα εγκαταλείπει ποτέ.
Ευχαριστούμε πολύ την Λαμπρινή Κωνσταντινίδου για τον χρόνο της και για τις εμπνευσμένες σκέψεις που μοιράστηκε μαζί μας. Η αφοσίωση και το πάθος της για το άθλημα είναι πηγή έμπνευσης για όλους. Σου ευχόμαστε καλή τύχη στο μέλλον εντός και εκτός γηπέδου και να συνεχίσεις να κυνηγάς τα όνειρά σου με την ίδια αποφασιστικότητα και πάθος. Ανυπομονούμε να σε δούμε να κατακτάς νέες κορυφές και να μας κάνεις υπερήφανους τόσο με την Εθνική όσο και στην καριέρα σου στο εξωτερικό!
