Η σεζόν στην Ιταλία ξεκινάει με την αναμέτρηση του Σούπερ Καπ, ανάμεσα στην Τρέντο και την Περούτζια και ο τεχνικός της πρώτης, Φάμπιο Σόλι, μίλησε για το σπουδαίο αυτό παιχνίδι, σε μέσο της πατρίδας του.
Αναλυτικά:
Πέρυσι ήταν η πρώτη του χρονιά στο Τρέντο. Πώς το βίωσες;
«Μέχρι ένα ορισμένο σημείο της σεζόν όλα έμοιαζαν να κυλούν φυσικά, σχεδόν εύκολα, χάρη στην οργάνωση του συλλόγου. Αλλά οι τελευταίοι δύο μήνες ήταν πολύ δύσκολοι, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Sbertoli. Παρά τις δυσκολίες, χάρη στον Bruno Fon Re (ο πρόεδρος) και στη διαθεσιμότητα του γκρουπ, καταφέραμε να βάλουμε τα πάντα σε τάξη, αλλά μετά έγινε το χτύπημα στο στομάχι με τον τραυματισμό του Daniele Lavia, και εκεί σκυφθήκαμε και πήγαμε στη δράση Τελικός πρωταθλήματος ως αμφιβληστές, και ξέρετε πώς πήγε.»
Η νίκη του Champions League ήταν μια πηγή ανακούφισης, δεδομένου του περίπλοκου τέλους της σεζόν. Δεν μπορούσες να κρατήσεις τίποτα στα χέρια σου.
«Το να τελειώσουμε τη σεζόν με άδεια χέρια θα ήταν άδικο για όλα όσα κάναμε, ειδικά για τα αποτελέσματα που είχαμε στην κανονική περίοδο. Το να φέρουμε στο σπίτι το Champions League ήταν μια απελευθέρωση, ειδικά μετά από όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε.»
Εκείνες τις στιγμές, ποιες ήταν οι λέξεις-κλειδιά που εμβόληκαν μέσα στην ομάδα για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες;
«Μιλήσαμε πολύ και νομίζω ότι το βάρος των προσδοκιών μας εξέπληξε. Φαίναμε αήττητοι ακόμα και χωρίς τον Riccardo (Sbertoli, εκδ.), αλλά όταν αρχίσαμε να χάνουμε, ήταν ένα σοκ. Ήταν σημαντικό να συγκεντρωθούμε στην καθημερινή δουλειά και όχι στις προσδοκίες.»
-Πρωταθλήτρια Ευρώπης εναντίον πρωταθλητών Ιταλίας; Τρέντο εναντίον Περούτζια; Ο Σόλι εναντίον του Λορετσέτι; Είναι το ματς που περιμένουν όλοι;
«Τα ρόστερ και οι προβλέψεις στα χαρτιά το λένε, αλλά το απρόβλεπτο μιας σεζόν γεμάτη γεγονότα, η πίεση των προσδοκιών από τη μια, η πληθωρικότητα όσων δεν έχουν τίποτα να χάσουν από την άλλη, καθώς και οι αφανείς ήρως πρόθυμοι να κλέψουν τη σκηνή, αντί να οδηγήσουν κάποιον να σκεφτεί το αντίθετο»
Ξεκινάμε ξανά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού με τέσσερις Ιταλούς στην ενδεκάδα: τον Michieletto, τη Lavia, τον Λίμπερο Laurenzano και, μάλιστα, τον Sbertoli. Πώς τα βρήκατε μετά την τέταρτη θέση;
«Επιστρέψαμε με μεγάλη επιθυμία για το παιχνίδι, αλλά και με απέραντη πικρία που έχασαν ένα μετάλλιο. Το αποτέλεσμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές δυνατότητες τους»
Η σεζόν ανοίγει ξανά στη Φλωρεντία: πώς πάει η προετοιμασία ενόψει του πρώτου αγώνα με τη Monza (όπου ο Zaytsev δεν θα είναι παρών επειδή είναι εγγεγραμμένος σε κλειστό μεταγραφικό παζάρι: θα μπορεί να κάνει ντεμπούτο με τη φανέλα Brianza μόνο στις 20 Οκτωβρίου, στον τέταρτο γύρο του πρωταθλήματος);
«Δουλεύουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Δώσαμε σχεδόν τρεις εβδομάδες διακοπές στις εθνικές ομάδες, γιατί το άξιζαν. Μετά από αρκετά χρόνια με λίγες μέρες διακοπών, φάνηκε σωστό να τους δώσουμε μεγαλύτερο διάλειμμα. Ακόμα κι αν το Σούπερ Καπ έφτασε νωρίτερα από το αναμενόμενο, δεν μετανιώνω για τις διακοπές. Τώρα δεν μπορούμε να προπονηθούμε ότι είμαστε τέλειοι, αλλά αυτό που έχουμε είναι ήδη καλό»
Τι πιστεύεις για το επίπεδο του ιταλικού πρωταθλήματος φέτος;
«Αφού είδα το τουρνουά στο Montichiari, είμαι πεπεισμένος ότι θα είναι πολύ ανταγωνιστικό. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι είχαμε χάσει σημαντικούς παίκτες, είδα καλά τη Μόντενα και τη Βερόνα και πιστεύω ότι ο μέσος όρος θα είναι πολύ υψηλός».
Υπάρχει κάποιος νέος παίκτης στη Super League που να σε ιντριγκάρει;
«Φυσικά, είμαι περίεργος να δω τη χημεία του Πατσότσιας μετά τις νέες μεταγραφές και επίσης να ακολουθήσω τον Κουτέριες στη Μόντενα.»
Το Τρέντο είναι ένα μέρος που στοχεύει πάντα ψηλά: ποιοι είναι οι στόχοι σας για αυτή τη σεζόν;
«Δεν μου αρέσει να βάζω στόχους με βάση μόνο τις νίκες. Είναι σημαντικό να δουλεύουμε μέρα με τη μέρα για να βελτιωνόμαστε. Προφανώς θέλουμε να κερδίσουμε, αλλά δεν νιώθουμε ότι πρέπει να το κάνουμε με κάθε κόστος.»
