Με αφορμή την παρακάτω επιστολή της ΕΣΑΠ, και επειδή συγκρίνει το Ελληνικό και το Γαλλικό πρωτάθλημα στο οποίο βρίσκομαι από διάφορα πόστα από το 2011 θα ήθελα να ενημερώσω τους φίλους του βόλεϊ ότι:
1) Στη Γαλλία ΔΕΝ υπάρχει απεριόριστος αριθμός ξένων όπως αναφέρεται.
2) Υπάρχει τακτικός έλεγχος στους συλλόγους από επιτροπή οικονομικών υποθέσεων όχι μόνο ως προς τις πληρωμές τους προς αθλητές, προπονητές κτλ αλλά κ ως προς τη τήρηση βιβλίων (έσοδα-έξοδα κτλ). Οι ποινές είναι άμεσες..
Ας μη ξεχνάμε ότι μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της Γαλλίας η Poitiers υποβιβάστηκε 3 κατηγορίες χωρίς να έχει χρέη προς αθλητές…όπως και η Beauvais επίσης. Και επειδή γνωρίζω καλά και τα δύο πρωταθλήματα πιστέψτε με αν ίσχυε στην Ελλάδα η γαλλική νομοθεσία, τα τελευταία 20 χρόνια θα γινόταν πρωτάθλημα με 5 ομάδες στην Ελλάδα. Επίσης θα είχε απαγορευθεί σε πολλούς Έλληνες παράγοντες η είσοδος στα γήπεδα και ενασχόληση/απασχόληση με τον αθλητισμό.
3) Ακόμα και οι άνδρες αθλητές δικαιούνται γονική άδεια κατα τη διάρκεια του συμβολαίου τους.
4) Όλοι οι αθλητές που έχουν αγωνιστεί έστω και 2 χρόνια στο γαλλικό πρωτάθλημα δικαιούνται επίδομα ανεργίας που φτάνει έως και τα 2 χρόνια και είναι αρκετά ικανοποιητικό να ζήσει κάποιος αξιοπρεπώς μέχρι να βρει άλλη απασχόληση.
5) Σχετικά με τις επιτυχίες της εθνικής τους ομάδας πέρα από το γεγονός ότι επιλέγουν από έναν πληθυσμό 60000000 καλό είναι να μελετήσουμε τα κέντρα ανάπτυξης και τα αθλητικά σχολεία στη Γαλλία κάτι το οποίο δεν είναι δυνατόν να αναπτύξω εδώ καθώς επίσης και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται (έλλειψη βίας, διαφθοράς κτλ)
6) Οι προθεσμίες για τη κατάθεση των συμβολαίων τηρούνται αυστηρά καθώς και κατάθεση πιστοποιητικών υγείας κτλ για την έκδοση αδειών
7) Αντίστοιχες συνθήκες επικρατούν και γαι τους προπονητές οι οποίοι μπορούν να εργαστούν σε υγιές περιβάλλον και να αφοσιωθούν στη παραγωγή αθλητών.
8) Επίσης, υπήρχαν χορηγοί στην Ελλάδα ακόμα και όταν το επίπεδο ήταν υψηλό? Ή περίμεναν οι περισσότερες ομάδες τη κρατική χρηματοδότηση. Δε μιλάω για περιπτώσεις Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού που υπήρχαν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες.
9) Ήταν ποτέ το βόλεϊ στην Ελλάδα “προϊόν”? Πως αξιοποιήθηκαν οι επιτυχίες της εθνικής, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, του Ηρακλή και άλλων ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα τα προηγούμενα χρόνια?
Αυτά τα λίγα γαι σήμερα γιατί θέλει πολλές σελίδες για να αναπτύξω τις διαφορές κάτι το οποίο θα γίνει άλλη στιγμή.
Νομίζω λοιπόν ότι είναι ατυχείς οι συγκρίσεις με τέτοιες χώρες και τέτοια πρωταθλήματα πρώτα από όλα λόγω κουλτούρας των παραγόντων και ουδεμία σχέση υπάρχει με τη 2ωρη απασχόληση, υπογραφή συμβολαίου 10 ημέρες πριν το πρωτάθλημα, ανύπαρκτη νοσηλευτική κάλυψη κτλ που βλέπουμε στην Ελλάδα.
Και επειδή στην Ελλάδα υπάρχουν και σπουδαίοι άνθρωποι (παράγοντες, αθλητές, προπονητές κτλ) που μπορούν πραγματικά να αναπτύξουν το βόλεϊ, καλώ τους φίλους της ΕΣΑΠ να συνεργαστεί αυτή μαζι τους, να σεβαστεί τη νομοθεσία, τι εργασιακές σχέσεις αλλά πάνω από όλα την αξιοπρέπεια όσων ζουν και εργάζονται στο βόλεϊ αν θέλει πραγματικά το καλό του αθλήματος!
